Το παρακάτω είναι από το περιοδικό Επίκαιρα.
Σύμβαση υποθήκης και υποτέλειας της χώρας
ΤΩΝ ΑΚΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ ΚΑΙ ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΠΟΥΛΟΥ
Όσα δεν κατάφερε η Γερμανική Κατοχή και τα τεθωρακισμένα της Βέρμαχτ το 1940-1944, τα πέτυχε η σημερινή ελληνική κυβέρνηση 70 ακριβώς χρόνια μετά, μέσω της εθελούσιας παραχώρησης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και τη δέσμευση του εθνικού πλούτου της χώρας υπέρ των διεθνών δανειστών της.
Έχοντας προχωρήσει στη σύναψη ενός δανείου, που για να βρει κανείς όμοιό του θα πρέπει να ανατρέξει στα αποικιοκρατικά «δάνεια της ανεξαρτησίας» που μας χορήγησαν οι αγγλικές τράπεζες για τις ανάγκες του αγώνα του 1821 –τα πληρώναμε μέχρι και 150 χρόνια μετά–, η ελληνική κυβέρνηση έκανε φανερό τι ακριβώς εννοούσε ο πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου παραδεχόμενος στις 11 Φεβρουαρίου 2010 ότι η Ελλάδα τελεί υπό «μειωμένη εθνική κυριαρχία». Οι επαχθείς όροι που υπέγραψε στο μνημόνιο δανεισμού της χώρα μας ο υπουργός Οικονομικών κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου, με τη γερμανική Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, επί της ουσίας υποθήκευσαν το μέλλον των Ελλήνων πολιτών, ακόμη και την ίδια την εθνική υπόστασης της χώρας. Όπως χαρακτηριστικά επισημαίνεται στο παράρτημα 4 –Υπόδειγμα Νομικής Γνωμοδότησης– του Μνημονίου, «ούτε ο Δανειολήπτης (δηλαδή η Ελλάδα) ούτε τα περιουσιακά του στοιχεία έχουν ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας ή διαφορετικά λόγω της δικαιοδοσίας κατάσχεσης –συντηρητικής ή αναγκαστικής– ή αναγκαστικής εκτέλεσης σε σχέση με οποιαδήποτε ενέργεια ή διαδικασία σχετικά με τη συνθήκη». Μπορούν, δηλαδή, με βάση το συγκεκριμένο άρθρο, στο ενδεχόμενο που η χώρα μας δεν μπορέσει να αντεπεξέλθει στις δανειακές της υποχρεώσεις, οι δανειστές της να προχωρήσουν στην κατάσχεση ενός ελληνικού νησιού, το οποίο αποτελεί περιουσιακό στοιχείο του Ελληνικού Δημοσίου λόγω ακριβώς εθνικής κυριαρχίας; Εξίσου εντυπωσιακός είναι όμως και ο καθαρά αποικιοκρατικός όρος που έχει τεθεί από μέρους των δανειστών μας προς την ελληνική πλευρά και αφορά το εφαρμοστέο δίκαιο και δικαιοδοσία.
Σύμφωνα με το συγκεκριμένο όρο όχι μόνο το Μνημόνιο, αλλά και «κάθε εξωσυμβατική υποχρέωση που τυχόν προκύψει από τη Σύμβαση, διέπεται και ερμηνεύεται σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο», ενώ αρμόδιο να επιλύσει οποιαδήποτε διένεξη προκύψει μεταξύ των συμβαλλόμενων μερών είναι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, οι αποφάσεις του οποίου «είναι πλήρως δεσμευτικές και εκτελεστές από τα συμβαλλόμενα μέρη».
Λίγο παρακάτω, μάλιστα, δηλώνεται ξεκάθαρα ότι με το Μνημόνιο «ο Δανειολήπτης αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία, από νομικές διαδικασίες σε σχέση με την παρούσα σύμβαση, περιλαμβανομένων, χωρίς περιορισμούς, της ασυλίας όσoν αφορά την άσκηση αγωγής, δικαστική απόφαση ή άλλη διαταγή, κατάσχεση, αναστολή εκτέλεσης δικαστικής απόφασης ή προσωρινή διαταγή και όσον αφορά την εκτέλεση και επιβολή κατά των περιουσιακών στοιχείων του στο βαθμό που δεν το απαγορεύει αναγκαστικός νόμος».
Πρόκειται για ένα μνημόνιο υποθήκης και υποτέλειας της χώρα μας σε τράπεζες και ξένα κέντρα του εξωτερικού. Μία λεόντειος σύμβαση που κατοχυρώνει και με το παραπάνω τα συμφέροντα των δανειστών μας, χωρίς ταυτόχρονα να γίνεται καμία αναφορά σε οποιαδήποτε έννοια ανάπτυξης της χώρα μας, απαραίτητη ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί στις δανειακές της υποχρεώσεις. Το αντίθετο, θα λέγαμε, η υπογραφή του Μνημονίου, αφού προηγουμένως αυτό παρουσιάστηκε ως αναπόφευκτη λύση και μονόδρομος, δρομολογεί μία σειρά από φαινόμενα που ήδη έχουν ξεκινήσει και πλήττουν την ελληνική οικονομία, όπως η μείωση του βιοτικού μας επιπέδου, η αύξηση της ανεργίας, η μείωση των επενδύσεων και η ακόμη πιο βαθιά ύφεση.
Η κατάσταση είναι εξωπραγματική. Προδότες και μόνο προδότες! Και μιλάνε ακόμη. Και μας δουλεύουν κι από πάνω. Ο Παπακωνσταντίνου δεν είπε ότι θα παραιτηθεί αν χρειαστεί να πάρει νέα μέτρα;
Την επομένη της ανακοίνωσής τους πρέπει να του το θυμίσουμε.
Θα βγάλω τον καταλύτη και θα χώσω την εξάτμιση του Dakar στο γραφείο του.