24-8-08 Σαββατο: κινούμαστε εντος Γερμανικού εδάφους, συνεχίζοντας με τον ίδιο δρόμο, που τώρα είναι [Ε45-Α7]. Η μόνη αλλαγή αυτή την ακατάλληλη στιγμή γίνεται στον καιρό!! Είναι βρεγμένο το οδόστρωμα, αλλά κρατεί άψογα, και δεν ελαττώνω ταχύτητα. Στο βάθος αστραπές, και το ποιο πιθανών είναι να πιάσουμε την βροχή. Όπως και έγινε μετά από λίγο οι πρώτες ψιχάλες πέφτουν στο κράνος. Βρίσκω μια έξοδο με τουαλέτες, και σταματώ. Αναγκαστικά φοράμε αδιάβροχα, και συνεχίζουμε. Οι ψιχάλα έγινε έντονη βροχόπτωση, και με αναγκάζει να κόψω λίγο λόγο, όχι και τόσο καλής ορατότητας. Περνάμε το (Hamburg-Aμβούργο), και συνεχίζω ακάθεκτος. Μόλις περάσαμε και το (Hannover-Ανόβερο) και έχοντας διανύσει πάνω, κάτω 300 και κάτι χιλιόμετρα σταματώ σε βενζινάδικο. 2:30 μετά τα μεσάνυκτα, η πείνα και κούραση έχει καταβάλει το σώμα μας.
Τρώμε πίνουμε καφέ να ξυπνήσουμε, και καθόμαστε λίγο να ξεκουραστούμε. Η βροχή έχει κόψει, και απ’ότι φαίνεται θα σταματήσει. Τα πράγματα καλυτέρευσαν καιρικά και φεύγουμε ξανά. Η ίδια εθνική, και δεν αλλάζει τίποτα. Περνώντας και την πόλη (Kassel) έχει ξημερώσει, με έντονη υγρασία και κρύο. Εξαντλημένοι πλέον στην έξοδο (91) βγαίνουμε για (Fulda). Tο ρολόι δείχνει 8:30 το πρωί και είμαστε στο κέντρο μιας άδειας πόλης λόγο ώρας φυσικά. Το μόνο που έχουμε στο μυαλό μας αυτή την στιγμή είναι ένα κρεβάτι να την πέσουμε. Τέτοια ώρα πρώτη φορά μου έχει τύχει να ψάχνω για ξενοδοχείο. Βρίσκω σε ένα στενό μια πανσιόν. Σταματώ στο παρκινγκ που είχε. Ψυχή δεν κυκλοφορούσε… η εξώπορτα ήταν κλειστή, αλλά εκείνη την στιγμή κάποιοι έβγαιναν, με τα πράγματα τους.
Ευκαιρία μπαίνω μέσα, και ο περισσότερος κόσμος ήταν στη αίθουσα πρωινού. Το καλό είναι ότι τέτοια ώρα αδειάζουν δωμάτια. Με βλέπει μια κυρία και με ρωτά τι θέλω. Ευτυχώς μιλούσε λίγα αγγλικά και καταλάβαμε ο ένας τον άλλον. Έχει δωμάτιο με 50 ευρώ με πρωινό. Αλλά δεν το έχει ετοιμάσει ακόμα, γιατί δεν περιμένει κανέναν τις ώρες αυτές. Μας παρακάλεσε αν γινόταν να περιμένουμε καμιά ώρα μέχρι να ετοιμαστεί. Εντάξει λέμε, και ρωτάμε που είναι το κέντρο, να πάμε μια βόλτα και επιστρέφουμε. Μας δείχνει στον χάρτη ήταν πολύ κοντά από εδώ με τα πόδια. Ωραία και ξεκινάμε, φτάνοντας σε μια κεντρική πλατεία που υπήρχε και στάση για το μετρό. Τα διάφορα μαγαζάκια ,για καφέ μόλις είχαν ανοίξει και καθόμαστε για έναν ζεστό καπουτσίνο.
1050χιλ κάναμε σερί, και απλά δεν μας κρατά το σώμα μας. Περνά η ώρα και επιστρέφουμε στην πανσιόν μας δίνει το κλειδί και μας απορροφά το στρώμα μέχρι τις 17:30 το απόγευμα. Σηκωνόμαστε ξεκούραστοι, και αρκετά πεινασμένοι. Ετοιμαζόμαστε για να βγούμε για φαγητό, αλλά θα έχουμε και τον χρόνο για μια γνωριμία της πόλης. Φτάνουμε στην πλατεία που ήμασταν το πρωί, και μπαίνουμε σε μαγαζί για κεμπάπ. Τρώμε παίρνουμε δυνάμεις, και ξεκινάμε για μια βόλτα. Γενικά η πόλη την περπατάτε εύκολα, είναι μια τυπική Γερμανική πόλη, με τους καθεδρικούς ναούς, τα πλακόστρωτα δρομάκια, με ωραία καφέ και μπαράκια για να καθίσεις.
Οι πόλη περιβάλετε από πέντε λόφους. Σε ένα από αυτούς ανεβήκαμε. Υπάρχει και ένα μοναστήρι. Η θέα είναι υπέροχη από εδώ.
Το αξιοθέατο που ξεχωρίζει είναι το μπαρόκ παλάτι (Στατσλος), με τους πανέμορφους κήπους του και σιντριβάνια.
Η βόλτα κατέληξε σε ένα πλακόστρωτο δρομάκι με μαγαζιά, οπού και κάτσαμε για ένα παγωτό. Έχει αρχίσει και νυχτώνει και στην επιστροφή περνάμε από κάτι πολυκαταστήματα.
Φυσικά η Μόνικα μουρμούριζε, τι κρίμα που είναι κλειστά και έχουν καλές εκπτώσεις….και εγώ έλεγα ευτυχώς γιατί δεν έχω χώρο στην μηχανή ούτε για ένα πακέτο χαρτομάντιλα. Μήπως λέει να περάσουμε αύριο φεύγοντας αποδώ; Φυσικά και όχι, δεν έχουμε χρόνο απαντώ. Φτάσαμε στη πανσιόν και άλλη μια μέρα γεμάτοι εικόνες και εμπειρίες τελείωσε….