[Carduelis]

Πρόσφατες ακόμα οι εκλογές, αλλά μην νομίζετε πως μόνο η γενιά μας ασχολήθηκε επικριτικά με πολιτικούς και κόμματα. Διαχρονικό το κακό..
Το 1936 ο μεγάλος Μάρκος έγραψε ένα ωραίο τραγουδάκι σχολιάζοντας την επικαιρότητα της εποχής (θάνατοι πρωθυπουργών, πολιτική κατάσταση κλπ):

Απέθανε ο Κονδύλης μας
πάει και ο Βενιζέλος
την πούλεψε κι ο Δεμερτζής
που θα ‘φερνε το τέλος.

Όσοι γινούν πρωθυπουργοί
όλοι τους θα πεθάνουν
τους κυνηγάει ο λαός,
απ’ τα καλά που κάνουν.

Βάζω υποψηφιότητα
πρωθυπουργός να γίνω,
να κάθομαι τεμπέλικα
να τρώω και να πίνω.

Και ν’ ανεβαίνω στη Βουλή
εγώ να τους διατάζω,
να τους πατώ τον ναργιλέ
και να τους μαστουριάζω.

Μάγκες τις πόρτες!!

#!

κι εδώ τραγουδισμένο από τον ίδιο, δίχως την πρώτη στροφή λόγω λογοκρισίας.
#!

Και για την ιστορία: (από τον Σαραντάκο)
Το 1936 πράγματι συνέβηκαν αλλεπάλληλοι θάνατοι πολιτικών που είχαν διατελέσει πρωθυπουργοί.
Μετά την επιστροφή του βασιλιά Γεωργίου Β με το νόθο δημοψήφισμα του Νοεμβρίου 1935, ορκίζεται κυβέρνηση Δεμερτζή και προκηρύσσονται εκλογές για τις 26.1.1936. Από τις εκλογές, οι δυο μεγάλες παρατάξεις βγαίνουν σχεδόν ισόπαλες. Οι φιλελεύθεροι (βενιζελικοί) παίρνουν 126 έδρες και μαζί με τους συμμάχους τους έχουν 142 βουλευτές. Οι αντιβενιζελικοί έχουν 143 βουλευτές (72 το Λαϊκό Κόμμα του Τσαλδάρη, 60 η Λαϊκή Ριζοσπαστική Ένωσις των Κονδύλη-Θεοτόξη, 7 η Ένωση Ελευθεροφρόνων του Μεταξά και 4 το Εθνικό Μεταρρυθμιστικό Κόμμα). Το Παλλαϊκό Μέτωπο (ΚΚΕ) πήρε 15 έδρες και τυπικά έγινε ο ρυθμιστής της κατάστασης. Ο γραμματέας του, ο Στέλιος Σκλάβαινας, υπέγραψε στις 19.2.36 με τον Θ. Σοφούλη των Φιλελευθέρων το μυστικό και αργότερα περίφημο σύμφωνο Σοφούλη-Σκλάβαινα, που ποτέ δεν υλοποιήθηκε.
Λίγες μέρες μετά τις εκλογές, στις 31 Ιανουαρίου 1936, πεθαίνει ο πρώτος πρωθυπουργός, ο Γεώργιος Κονδύλης (1879-1936), δυο φορές πρωθυπουργός, το 1926 και το 1935, και τις δυο με πραξικόπημα. Στις 6 Μαρτίου 1936 ο Σοφούλης εκλέγεται πρόεδρος της Βουλής με τις ψήφους των Φιλελευθέρων και της Αριστεράς. Ο Σοφούλης πήρε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, αλλά την κατέθεσε και πρότεινε στο βασιλιά να γίνει πρωθυπουργός ο Δεμερτζής με τον όρο να παραμείνει υπουργός Στρατιωτικών ο Μεταξάς. Τελικά ορκίστηκε στις 14 Μαρτίου η κυβέρνηση Δεμερτζή με τον Μεταξά αντιπρόεδρο.
Και τότε πεθαίνει ο δεύτερος πρωθυπουργός -στις 18 Μαρτίου 1936, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, στο Παρίσι. Κι ενώ η κυβέρνηση είχε αποφασίσει να εκτεθεί ο νεκρός σε λαϊκό προσκύνημα στη Μητρόπολη και μετά να ταφεί στην Κρήτη, οι αντιβενιζελικοί, με επικεφαλής τον μετέπειτα κατοχικό πρωθυπουργό Ι. Ράλλη, οργάνωσαν διαδηλώσεις και η κυβέρνηση, φοβούμενη τις ταραχές, έδωσε εντολή το αντιτορπιλικό που ερχόταν από τη Γαλλία να κατευθυνθεί κατευθείαν στα Χανιά.
Τρίτος θάνατος πρωθυπουργού, τη νύχτα της 12 προς 13 Απριλίου. Ο εν ενεργεία πρωθυπουργός Κ. Δεμερτζής, που ήταν και καθηγητής Πανεπιστημίου και εθεωρείτο υπεράνω κομμάτων και είχε ακριβώς γι’ αυτό το λόγο επανέλθει στην πολιτική το 1935, βρέθηκε νεκρός στο κρεβάτι του από ανακοπή καρδιάς. Αποτέλεσμα είναι ότι ο βασιλιάς Γεώργιος, πραξικοπηματικά, ενώ υπήρχε Βουλή με δεδηλωμένη πλειοψηφία, έδωσε την εντολή στον Μεταξά, που ήταν αντιπρόεδρος της κυβέρνησης.Τελικά τα αστικά κόμματα, είτε παραπλανημένα είτε εν γνώσει τους, έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης ή ανοχής στον Μεταξά, πιστεύοντας τάχα ότι η κυβέρνησή του ήταν μεταβατική.