[Markas]

Εδώ οι κατσίκες είναι στο σπίτι τους και οι άνθρωποι είναι οι παρείσακτοι.




Σαν χωριό είναι άναρχα δομημένο και σχετικά νέο με τσιμεντένιες πρόχειρες κατασκευές.


Συνεχίζουμε λίγο δυτικά του οικισμού όπου υπάρχει μια θαυμάσια παραλία. Δυστυχώς φαίνεται ξεκινάνε τα έργα για μικρό λιμάνι στην άκρη του, που θα αλλάξει οριστικά το τοπίο.


Όπως και να ‘χει μία στάση για καφέ είναι πλέον επιβεβλημένη. Κατεβαίνουμε λοιπόν στη βοτσαλένια καθαρή παραλία για ξεκούραση και να απολαύσουμε το τοπίο…


Αν και κιτς φτάνει να είναι και γραφικό – όμορφο. Θυμίζει τις πρώτες εποχές του άναρχου τουρισμού το 1970. Εννοείται ότι πρόσβαση σε δρόμο δεν υπάρχει, μόνο από τα βότσαλα της παραλίας. Live the Greek dream, σπίτι να το κτυπά το κύμα με κυματοθραύστη το φράχτη.


Ξεκινάμε πάλι με κατεύθυνση ανατολικά. Ύστερα από λίγα χιλιόμετρα βλέπουμε τη γραφικότητα - αυθαιρεσία νούμερο δύο…


Τα λόγια είναι περιττά!




Ο δρόμος από μέτριος χωματόδρομος εξελίσσεται σε άθλιο.


Τη διαδρομή την κάνουν ακόμα πιο δύσκολη οι δεκάδες κυψέλες με μελίσσια που βρίσκονται δίπλα στο δρόμο. Η ζέστη, η κλειστή σήτα του κράνους, οι μέλισσες να χτυπάνε στα κράνη μας ομαδικά όσο κάνουμε με τη μέγιστη δυνατή ταχύτητα σλάλομ ανάμεσα στις λακκούβες και στις πέτρες (με το γκρεμό να καραδοκεί στο πλάι) μπορώ να πω πως ήταν μια καθόλου ευχάριστη εμπειρία!



Τις κυψέλες τις φέρνουν εδώ αυτήν την εποχή από τη μία γιατί η περιοχή έχει μηδενική ρύπανση αλλά κυρίως γιατί η περιοχή είναι γεμάτη από θυμάρι που δίνει στο μέλι εξαιρετική γεύση!



Θέλω μπάρες στην άκρη του δρόμου ΤΩΡΑ!


Οι πύλες στους χωματόδρομους δεν είναι για να εμποδίζουν εμάς να περάσουμε αλλά τα ζώα (και εμείς δεν είμαστε , έτσι