Μου ηρθαν κλάματα αλλά συγκρατήθηκα.Πρωί πρωί
.Εχθές ελεγα την γυναίκα μου να γίνουμε ανάδοχοι μιας και η unicef επειδή δωρίζουμε κάθε χρόνο ενα ποσό μας στέλνει ενημερωτικά.Το ποσό είναι 20 η 50 ευρώ τον μήνα.Και λεω δεν γα###ται.Τι 20 μέρες χωρίς λεφτά, τι 21.Το γράφω αυτό γιατί παντού υπάρχει δυστυχία και με λίγα μόλις χρήματα απο το δικό μου τουλάχιστον πενιχρό μεροκάμματο μπορούμε να κάνουμε εστω και για λίγο κάποιους ανθρώπους που περνούν δύσκολα ευτυχισμένους.
Αν δεν γίνομαι αδιάκριτος το βίωμα αυτό είναι προσωπικό η είναι κάποιου αλλου που ετυχε να υποπέσει στην αντίληψη σου??Την καλημέρα μου.