[riko46]

Φώτο 7 Φώτο 8

Εσωτερική επένδυση

Το εσωτερικό ενός κράνους είναι επενδεδυμένο με ένα χοντρό στρώμα φελιζόλ, που καλύπτει σχεδόν όλη την εσωτερική του επιφάνεια. Αυτό είναι που θα απορροφήσει ένα μέρος τις κρούσης όταν θα έρθει η κακιά η ώρα (Φώτο 7).

Πάνω από αυτό είναι ντυμένο με υφάσματα ειδικά διαμορφωμένα ώστε να ταιριάζουν στις εσωτερικές καμπύλες. Τα υφάσματα αυτά έχουν την ιδιότητα να είναι (ανάλογα το κράνος) υποαλεργικά και να αναπνέουν όσο το δυνατόν για καλύτερο εξαερισμό του εσωτερικού και κατά συνέπεια να αναπνέει μαζί και το κεφάλι μας (Φώτο 8). Τα διάφορα μέρη που περνάει ο αέρας στο εσωτερικό, συνήθως, έχουν ενσωματομένα πλαστικά κομμάτια για μεγαλύτερη σταθερότητα και αντοχή (και αυτό ανάλογα την ποιότητα του κράνους).




Φώτο 9 Φώτο 10 Φώτο 11

Ζελατίνα, κούμπωμα ζελατίνας
Οι σύγχρονες ζελατίνες είναι κατασκευασμένες από ένα κράμα πλαστικού που τους δίνει την δυνατότητα να είναι ελαστικές χωρίς να χάνουν την φόρμα και την αντοχή τους. Έχουν μεγάλη αντοχή σε κρούση (αναλογικά με το πάχος τους που είναι 2-2,5mm). Ο μεγάλος τους εχθρός είναι ο ήλιος και τα χημικά. Ο ήλιος με την ακτινοβολία του προσπαθεί να καταστρέψει την αντηλιακή προστασία της και τα χημικά, (αν χρησιμοποιούμε σε αυτήν) να την κάνουν πιο εύθραυστη. Απ΄ ότι λένε οι κατασκευαστές δεν χαράζονται εύκολα ούτε θολώνουν. Εδώ νομίζω ότι αυτό είναι σχετικό με την ποιότητα του κράνους και την κατασκευάστρια εταιρεία.
Αν το κράνος σας έχει διπλή ζελατίνα (Φώτο 10) τότε σίγουρα θα θολώνει πολύ πιο δύσκολα.
Όλα σχεδόν τα κράνη έχουν ένα μηχανισμό στο πλάι που επιτρέπουν την κίνηση της ζελατίνας σε διάφορες θέσεις(Φώτο 9). Πιο είναι το καλύτερο; Αυτό δεν μπορούμε να το πούμε γιατί πολλές εταιρείες έχουν βγάλει πολύ καλά συστήματα, αξιόπιστα και όμορφα. Καλύτερα έχουν αποδειχθεί τα πιο απλά.




Προδιαγραφές

Ένα καυτό ζήτημα στην υπόθεση ενός κράνους είναι τι προδιαγραφές έχει πάρει το εκάστοτε κράνος.
Το 1972 για πρώτη φορά δημιουργήθηκαν οι πρώτοι κανονισμοί στην Αγγλία για τις προδιαγραφές που πρέπει να πληροί ένα κράνος που κατασκευάζεται στην Ευρώπη, αυτό είναι το γνωστό σε όλους ECE22. Με το πέρασμα του χρόνου πολλές αλλαγές έγιναν για να καταλήξουμε σήμερα στην οδηγία "ECE22" που ισχύει πια για όλο τον κόσμο. Αυτή είναι και η ένδειξη που πρέπει να έχει κάποιο κράνος για να έχετε, όσο το δυνατόν, σίγουρο το κεφάλι σας, μέσα του.
Επίσης υπάρχει και το κράτος που έχει κάνει τον έλεγχο όπως τον πίνακα πιο κάτω.



Βλέπουμε δηλαδή έναν αριθμό ακόμα που αντιστηχεί στο κράτος, πχ
"ECE22-05" (Sweden).

Όταν κάποιο εργοστάσιο βγάζει ένα νέο μοντέλο, στέλνει τα πρώτα κομμάτια παραγωγής σε έναν κρατικό οργανισμό (σε κάποιες περιπτώσεις και ιδιωτικές εταιρείες που έχουν κάνει σύμβαση και έχουν το δικαίωμα να δώσουν πιστοποιητικά γι΄ αυτό τον λόγο), και παίρνουν έγκριση για ένα ποσοστό παραγωγής του συγκεκριμένου μοντέλου.
Το εν λόγο κράνος περνάει κάποιες δοκιμασίες για να δούν την αντοχή του.
Δοκιμή κρούσης: Τοποθετείτε το κράνος ανάποδα σε ένα ελεγχόμενο άξονα και πέφτει πάνω σε διάφορες φόρμες (πλατιές, κυλινδρικές, αιχμηρές) από ύψος 70-80 cm .Μέσα στο κράνος υπάρχουν διάφοροι αισθητήρες που διαβάζουν τις ζημιές που προξένησε το κτύπημα. Το ίδιο επαναλαμβάνετε σε διαφορετικά σημεία του κράνους.
Ακαμψία: Σε μια ιδική πρέσα πιέζετε το κράνος στα πλάγια για να δούνε πότε θα αρχίσει η παραμόρφωση ή η θραύση του και τι πιέσεις ασκεί στο κεφάλι του αναβάτη.
Τριβή: Μπαίνει στο κράνος ένα βάρος και σέρνετε στην άσφαλτο για να δούνε σε πόσα μέτρα θα αντέξει μέχρι να διαπεραστεί το κέλυφος του. Έλξη: Εδώ ελέγχετε η αντοχή του ιμάντα πρόσδεσης του κράνους . Δένετε το κράνος σε μια πρέσα που ανοίγει σταδιακά. Το κράνος στηρίζετε από το κέλυφος του στο πάνω μέρος και από το λουρί. Αυτές είναι λίγο πολύ οι δοκιμές που γίνονται για να πάρει έγκριση ένα κράνος και να βγει στην αγορά. Τώρα αν το πρώτο κράνος είναι το ίδιο με αυτό που βγαίνει μετά από έξη μήνες, κανείς από εμάς δεν μπορεί να το διαπιστώσει. Έχει βέβαια την ευθύνη να το κάνει αυτό ο οργανισμός που έδωσε την πιστοποίηση, αλλά κατά πόσο γίνεται αυτό δεν το ξέρουμε......