[ckk]

Ωραία η Αθήνα μας, αλλά αυτή η Θεσσαλονίκη δεν παίζεται… με τους χα(λλλλλλ)αρούς της ρυθμούς (πριν χρόνια ανέβηκα επαγγελματικά, έφτασα μεσημέρι για την συνάντηση, πάω να στρίψω αριστερά από Νίκης σε ένα στενό και ήταν γεμάτο κόσμο. Εγκαίνια λέω εγώ της καφετέριας– αμ δε, ο κόσμος ήταν κανονικά έξω – επάνω στον δρόμο χωρίς κάποιο ιδιαίτερο λόγο, έπιναν τα ποτάκια και καφεδάκια τους), με τα ταβερνάκια δίπλα στην θάλασσα, με την παλιά πόλη, με τον ιδιαίτερα καλοσυνάτο και χαμογελαστό κόσμο της. Ωωωωραίοι άνθρωποι.

Κάθε φορά ρε παιδιά που πηγαίνω επάνω, μου αφήνει μια γεύση γλυκού καλοκαιριάτικου δειλινού.