[Markas]

Αρχική Δημοσίευση από Markas

Από όσο αφήνει να φανεί η ομίχλη, το χιόνι συνεχίζεται ακόμα αρκετό. Αλλά μόλις αρχίζει να φαίνεται ο κάμπος της Μεσσαράς…

…το χιόνι εξαφανίζεται από το δρόμο τους! Απέναντι βέβαια στα Αστερούσια ξαναρχίζει από χαμηλά πάλι, αλλά για όσο διάστημα μένουνε κάτω από το συγκεκριμένο υψόμετρο, είναι ασφαλείς.

Μάλιστα μετά τους Άγιους Δέκα ο δρόμος είναι στεγνός και ο ήλιος κάνει την εμφάνιση του ενώ οι δύο ερασιτέχνες μετεωρολόγους μας νιώθουν δίκαια υπερήφανοι για τις ικανότητες ανάγνωσης των χαρτών τους. Βέβαια παραμένει ένα πρόβλημα. Η βόλτα υποτίθεται θα ήταν χωμάτινη, όλα τα βουνά όμως είναι χιονισμένα. Το μόνο μέρος που φαίνεται κάπως καθαρό είναι τα δυτικά Αστερούσια. Σύντομα λοιπόν στρίβουν μετά τις Μοίρες προς Φαιστό και από εκεί νότια μέχρι τη Μονή Οδηγητρίας.

Εδώ η θέα δυτικά. Πραγματικά περικυκλωμένοι από το χιονιά.

Φτάνουν στη Μονή κατά τις 11:45 και ανοίγουν τις μπαγκαζιέρες για ένα πρόχειρο σνακ και ανάπαυση.

Η Extreme έχει ξυλιάσει από το κρύο, ειδικά στα χέρια. Δυστυχώς δεν είχε φροντίσει να αγοράσει χειμερινά γάντια και τα καλοκαιρινά δεν αρκούν σε αυτές τις συνθήκες. Ο Θαρραλέος όμως που είχε το ίδιο πρόβλημα το αντιμετώπισε με μια έξυπνη (αν και όχι καλή για μόνιμη) λύση. Χειρουργικά γάντια κάτω από τα καλοκαιρινά της μηχανής! Εντελώς τυχαία, κρατούσε άλλο ένα ζευγάρι πλαστικά της νοικοκυράς (Τυχαίο; Δε νομίζω!) τα οποία φόρεσε ευχαρίστως η Extreme.

Λύσανε και αυτό το πρόβλημα λοιπόν, ώρα να περιεργαστούν τον περιβάλλοντα χώρο. Λίγα μέτρα νότια από τη Μονή ξεκινάνε δύο χωματόδρομοι. Ο δεξιός είναι αδιέξοδη διαδρομή που σε οδηγεί όμως σε πολλά όμορφα μέρη ενώ αριστερά πάει προς Καλούς Λιμένες. Πλησιάζουν οι δύο πιλότοι μας το χωματόδρομο…
Διπλός: Κοίτα εκεί λάσπη. Πώς θα περάσουμε από εδώ;
Θαρραλέος: Τα φτερά θα μπουκώσουν τσάκα τσάκα με τη λάσπη και μας βλέπω να τρώμε τούμπα.
Διπλός: Εγώ προτείνω να περιμένουμε μια δύο ωρίτσες εδώ να στεγνώσει λίγο...

Εκείνη τη στιγμή έρχεται πάλι ένας γεράκος με ένα παλιό σκουτεράκι (ρε λες να ήταν ο ίδιος; ) τους χαιρετάει και συνεχίζει μέσα στο λασπωμένο δρόμο χωρίς να κόψει καν! Πάνω που οι δύο φίλοι έκαναν να συνέλθουν από το σοκ και άρχιζαν διάφορες θεωρίες για ομαλή παροχή δύναμης από τα αυτόματα, χαμηλό κέντρο βάρους και άλλα τέτοια…

…εμφανίζεται στον ορίζοντα ένα παπάκι να έρχεται! Καβάλα ο παπάς της μονής, με τα γένια και τα ράσα του να ανεμίζουνε, χαρωπός σταματάει μπροστά τους.
Θαρραλέος: Πάτερ, ο δρόμος καλός είναι; Έχει πολλές λάσπες;
Πάτερ: Μια χαρά είναι ο δρόμος τέκνον, όπως εδώ μπροστά δηλαδή…
Διπλός μουρμουρίζοντας από μέσα του: Κάτι τέτοιοι τύποι έρχονται ίσα ίσα για να μας μαμίσουν την ψυχολογία, δε ντρέπονται λέω εγώ .
Θαρραλέος ψιθυριστά προς Διπλό: Πάμε πριν γίνουμε περισσότερο ρεζίλι…

Επιτέλους ξεκινάνε τις μηχανές και γεμάτοι αυτοπεποίθηση στρίβουν δεξιά. Ο δρόμος αν και χωρίς πολλά νεροφαγώματα έχει λάσπη. Με αρκετή προσοχή αλλά όχι πολύ μικρή ταχύτητα (για να καθαρίζουν τα λάστιχα και να είναι πιο σταθερή η μηχανή) περνάνε επιτυχώς όλα τα εμπόδια.

Φτάνουν σε ένα πλάτωμα όπου απολαμβάνουν εξαιρετική θέα! Οι βροχές και χιονοπτώσεις έχουν απαλλάξει την ατμόσφαιρα από τη σκόνη και η θέα φτάνει όσο επιτρέπει η καμπυλότητα της γης!

Τα Νησιά Παξιμάδια και τα νότια των νομών Ρεθύμνου και Χανίων. Το χιόνι σχεδόν έφτασε στην παραλία!

Μη μου πείτε πως δε θυμίζει άνοιξη το τοπίο.

Ανοιξιάτικη και η διάθεση των οδοιπόρων μας που πλέον γελάνε και αλληλοπειράζονται έχοντας αφήσει το χειμώνα πίσω τους. Η ώρα όμως είναι 12:15 και ο χρόνος περιορισμένος μιας και νυκτώνει πλέον νωρίς. Έτσι, ξεκινάνε το συντομότερο για την κορυφή του όρους Κεφάλι, ώστε να εκμεταλλευτούν τη θέα όσο ο καιρός είναι καλός, γιατί ποτέ δεν ξέρεις.

Ο δρόμος για την κορυφή είναι κακοτράχαλος αλλά με σταθερό γκάζι ανεβαίνει κανείς πανεύκολα. Αξίζει πάντως ακόμα και με τα πόδια, γιατί η θέα είναι απλά απολαυστική!

Οι πιλότοι μας στήνουν τις μηχανές τους μπροστά από την εκκλησία στην κορυφή για μια φωτογράφηση. Άντε ρε εντουράδες της κακιάς ώρας που θέλετε και φωτογραφία, κάντε γρήγορα, φωτομοντέλα νομίζετε πως είστε;

Διπλός και Θαρραλέος βγάζουν μερικές φωτογραφίες κοντά στην εκκλησία ενώ η Extreme εξαφανίζεται.

Διακρίνεται η Αγία Γαλήνη. Το βουνό πίσω με τα χιόνια δεν είναι ο Ψηλορείτης αλλά το όρος Βουβάλα, 944 μέτρα, που τώρα με τα χιόνια μοιάζει να έχει πάρει μπόι και ψαρώνει όσους το βλέπουνε. Σπάνια φτάνει το χιόνι τόσο κοντά στη θάλασσα.

Τι είναι αυτό το νησί στο βάθος; Μα η Γαύδος! Ακόμα και από τα Σφακιά το καλοκαίρι δεν έτυχε να τη δω ενώ τώρα αχνοφαίνεται μέχρι και η Γαυδοπούλα των 113 μέτρων υψόμετρο, σε απόσταση 70 χιλιομέτρων!

Κοντά στην εκκλησία λίγο πιο νότια έχει κάτι ερείπια χωσμένα στο έδαφος που δε φαίνονται από μακριά. Πρόκειται για ένα γερμανικό παρατηρητήριο του Β΄ παγκοσμίου πολέμου, στην άκρη του γκρεμού προστατευμένο από τον άνεμο, όπου η Extreme έτρεξε για να βρει καταφύγιο και να χαλαρώσει απολαμβάνοντας τη θέα. Και τι θέα….