[Uriah Heep]

Ραντεβού στο σπίτι μου κατά τις ένδεκα.
Πληρώνω την περιπτερού και κάνω αναστροφή για το σπίτι. Βλέποντας τον ###### από το παράθυρο της κρεββατοκάμαρας μέσα στην μεταξωτή robe de chambre να καμαρώνει τη μπουρούχα με το θηριώδες Τσερόκι να βγαίνει από το πάρκιν...
.
.
...σκέφτηκα την παλιά μαφιόζικη ρήση ..."ποτέ δεν είναι κακή ευκαιρία να το βουλώσεις"...

Φεύγω καρφί για το σπίτι. Παρά λίγο να σκοτωθώ! Προσπερνώντας φουστανελογκλιτσοφόρο, προφανώς ξενύχτη, με αγροτικό truck, την ώρα της προσπέρασης τα 2 μέτρα διαδρόμου που είχα στη διάθεσή μου, άρχισαν να στενεύουν, να στενεύουν ...μέχρι σημείου που κορνάροντας φρικαρισμένος έφτασα κολλητά στην διαχωριστική μεταλλική μπαρριέρα και την πόρτα του τρακτεροκουδουνόβλαχου, σε τέτοιο σημείο...
.
.
...που από το ανοιχτό παράθυρό του, διάβασα τον τίτλο της κασέτας που ετοίμαζε για το μαγνητόφωνο..."τα ουίσκυ που πίνεις" από την Βούλα Πάλλα...

Φτάνω στο σπίτι. Φοράω τις κορντούρες (λόγω καιρού), πάω στο γκαράζ, αλλάζω την Domi με την Africa και βγαίνω έξω...

Ο Θωμάς με το 1150 GS και ο Χρήστος με το γυμνό GSR600 με περίμεναν...

Ξεκινήσαμε για Χαλκιδική αφήνοντας πίσω μας τους Θεσσαλονικείς, να τους "παραλαμβάνουν" τα πολυδαή και ακριβοπληρωμένα κοράσια που ανταλλάσουν μπούτια και αμπελοφιλοσοφία στην πρωινή κυριακάτικη ζώνη της τηλεόρασης...

Εμείς ήμασταν ήδη σε "άλλη διάσταση"...