Αρχική Δημοσίευση από gemara
Με ψυχραιμία και ηρεμία, όπως σε όλα τα (πολιτισμένα) μέρη του κόσμου. Θα σταματήσεις με την ησυχία σου και την ασφάλειά σου προπάντων, θα βγάλεις το γάντι σου χωρίς να βιάζεσαι, θα βρεις τα ψιλά σου ή το χαρτονόμισμα, θα πάρεις τα ρέστα σου και θα κάνεις τα αντίστροφα για να αναχωρήσεις όπως σταμάτησες, με ασφάλεια και πάλι.
Καμία βιασύνη παιδιά. Αφήστε τους από πίσω μέσα στο air condition ή το καλοριφέρ τους να κάνουν τον μάγκα και να βιάζονται όσο θέλουν. Είναι υποχρέωση και δικαίωμα του μοτοσικλετιστή να φοράει τα γάντια και το μπουφάν του όπως είναι και δικαίωμά του να τα φοράει όλα αυτά εν στάσει και όχι να φύγει λάχα λάχα από το ταμείο και για τα επόμενα 2 χλμ να προσπαθεί να σουλουπωθεί με κίνδυνο να πάθει ατύχημα.
Αν όλοι εμείς που κινούμαστε με μηχανές, χρησιμοποιούσαμε αυτοκίνητο μέσα στους πολυσύχναστους δρόμους, εκεί να δείτε πόσο μεγαλύτερη κίνηση θα αντιμετώπιζαν όσοι χρησιμοποιούν μόνο αυτοκίνητο και πόσο πολύ περισσότερο θ’ αργούσαν να φτάσουν εκεί που θέλουν.
Κανονικά θα έπρεπε οι οδηγοί αυτοκινήτων να ευγνωμονούν όσους κινούνται με μηχανή, για τις ατελείωτες ώρες ζωής που τους γλυτώνουν απ' το να βρίσκονται μποτιλιαρισμένοι όλοι μαζί στους δρόμους μέσα σε ΙΧ.
Κερδίζουμε χρόνο εμείς που κινούμαστε με μηχανή, δεν επιβαρύνουμε το περιβάλλον όσο ένα όχημα που είναι σχεδιασμένο να μεταφέρει 5 άτομα και στο 90% μεταφέρει ένα, απαλλάσσουμε τους περισσότερους από μεγάλη κυκλοφοριακή κίνηση, αλλά θέτουμε την σωματική μας ακεραιότητα σε μεγάλο βαθμό σε κίνδυνο, όντες (και ούσες) απροστάτευτοι και εκτεθειμένοι πάνω σε 2 ρόδες.
Ας περνάει το μήνυμα σιγά σιγά στους (αποκλειστικά) οδηγούς αυτοκινήτων, ότι οι μοτοσυκλέτες στον δρόμο κυκλοφορούν και προς δικιά τους ωφέλεια. Όχι σαν εχτές το μεσημέρι στον Κηφισό, με 5 λωρίδες πλήρως συμφορημένες και ακινητοποιημένες, προσπάθησα από την 4η δεξιά να περάσω αριστερά ανάμεσα από ένα σταματημένο φορτηγό και ο οδηγός του Opel Corsa που ήταν από πίσω, θίχτηκε και με στρίμωξε για να μην περάσω και του «φάω» τη σειρά και καθόμουν ακίνητος και ψηνόμουν μέσα στο μπουφάν και το κράνος, κρατώντας την ανάσα μου από την μαυρίλα της εξάτμισης του φορτηγού. Μόλις ξεκίνησε το φορτηγό, ξεκόλλησα και γω βέβαια απαλλάσσοντας και τον οδηγό του IX από ένα ακόμη όχημα μπροστά του και όλη την υπόλοιπη κυκλοφορία γιατί δεν «υπήρχα» πλέον εγώ σαν κίνηση και δεν επιβάρυνα κανέναν άλλο. Σκεφτόμουν για κάμποση ώρα, εκτός από κόμπλεξ, τι άλλο θα ήταν αυτό, που έκανε και κάνει πολλούς οδηγούς αυτοκινήτων να φέρονται έτσι…
Με ησυχία και ηρεμία. Τέλη κυκλοφορίας, πληρώνουμε και μεις.
|