Απάντηση: Σούριγιαν-Ουρντούν ...υπό λοξή οπτική γωνία
Ταξίδευα χαλαρά με σκοπό να φτάσω στον Πειραιά κατά τις 2-3, μιας και το καράβι για Χίο έφευγε στις 5.30’. Το περιστατικό με τον εξαϋλωμένο κάγκουρα και την σχεδόν ανύπαρκτη ανταπόδοση σινιάλου με τα φώτα από τους πάσης ορδής μηχανόβιους με οδήγησε σε διάφορες σκέψεις στο μονότονο ταξίδι μου.
Κάπου είχα διαβάσει το χαριτωμένο, ότι δηλαδή εμείς οι μηχανόβιοι χαιρετιόμαστε γιατί απολαμβάνουμε το ίδιο πάθος, την ίδια αγάπη, ενδιαφέρον κλπ για τη μοτοσυκλέτα!
Πιθανόν αυτό να ίσχυε στους …παλαιάς κοπής μηχανόβιους.
Τι σχέση, σήμερα, μπορεί να έχουν …
το ναρκισσευόμενο αυτοείδωλο με την αχρησιμοποίητη adv που υποδύεται με αυστηρό ύφος τον άνθρωπο της περιπέτειας…
.
ο προηγούμενος αδέσποτος κάγκουρας…
.
ο αναβάτης ενός παλιού ΧΤ…
.
ο αναβάτης μιας Goldwing…
.
ένας σκληροπυρηνικός εντουράς …και τινές ακόμη μοτοσυκλετιστικές συνομοταξίες μεταξύ τους, που αν τις συσχετίσεις και με κοινωνικο-οικονομικά κριτήρια…
.
… το κοινό τους σημείο είναι οι κυκλικές τρίχες σε στρατηγικό σημείο του σώματος!
"Και που βλέπεις το περίεργο ρε μεγάλε με το χαιρετισμό?" Θα μΕ πεις…
Απλά, με την παραπάνω λογική περί χαιρετισμού, πιο φυσιολογικό θα μου φαινότανε να χαιρετιούνται μεταξύ τους όλοι όσοι συνοδεύουν ωραία γκόμενα, ή όσοι απολαμβάνουν μια σπέσιαλ αστακομακαρονάδα σε διπλανά τραπέζια…
Με παρόμοιες αφηρημένες σκέψεις συμπερασματικής λογικής, χωρίς να το πολυκαταλάβω έφτασα στην Αθήνα!
Φωτό. Το φρούριο στην άνω πόλη, στο Χαλέπι.
|