Απάντηση: Σούριγιαν-Ουρντούν ...υπό λοξή οπτική γωνία
Είναι συννεφιασμένη και βροχερή Κυριακή. Ο δρόμος ψιλοβρεγμένος αλλά άδειος. Ταξιδεύουμε ασταμάτητα μέχρι το Αφιόν Καραχισάρ. Εκεί πλέον σκοτεινιάζει και κάνουμε την πρώτη στάση για κανα καφέ, νερό, κράκερ και τα συναφή.
Έχουμε κάνει γύρω στα 440 χλμ. Ο Κωστής αποφασίζει να διανυκτερεύσει εκεί. Εγώ παίρνω από πίσω μια νταλίκα μέσα στο σκοτάδι για να βγάλω τουλάχιστον άλλη μια 300άρα.
Στον έρημο δρόμο ο οδηγός της νταλίκας ψάρωσε που τον ακολουθούσα και κατέβασε την ταχύτητα από τα 100χλμ, σε στενό επαρχιακό δρόμο, στα 80. Τον προσπέρασα για να με κυαλάρει και με ξαναπροσπέρασε κορνάροντάς με και έχοντας καταλάβει τι θέλω. Τον ακολούθησα για 260 χλμ με 110-120 χλμ/ωρα.
Ήταν το πιο χαλαρό ταξίδι στον θεοσκότινο επικίνδυνο δρόμο. Δύο φορές κορνάρισε και έβαλε φλας αριστερά για να προσπεράσουμε τρακτέρ με τεράστιες ρυμουλκούμενες πλατφόρμες χωρίς κανένα απολύτως φως…
Η κυκλοφορία το βράδυ χωρίς φώτα, των πάσης ορδής οχημάτων, είναι πολύ δημοφιλές σπορ στους οδηγούς της Μ. Ανατολής, αλλά και τόσο επικίνδυνο, που αν δεν είσαι προετοιμασμένος για όλα, δεν θα προλάβεις να δείς ούτε το νεύμα του επουράνιου εισαγγελέα για τη λήξη του παιχνιδιού!
Φωτό. Ταμάμ για χαμάμ...
|