Απάντηση: Σούριγιαν-Ουρντούν ...υπό λοξή οπτική γωνία
Κατά τις 7 το απόγευμα που βγήκα στην αγορά, έζησα μια κατάσταση φοιτητικού αμφιθεάτρου, με τις φωνές, τους αλαλαγμούς και το κυκλοφοριακό κομφούζιο. Προς στιγμή ένοιωσα στα γράδα μου.
Πίστεψα ότι θα περνούσα καλά σ΄αυτή την άσχημη πόλη.
Μπήκα σ΄ένα σκοτεινό και βρωμερό ιντερνέτ-καφέ που έμοιαζε με σφαιριστήριο της δεκαετίας του '70 για να στείλω κάποια e-mail.
Ο ιδιοκτήτης μ΄έβαλε σ΄ένα ελεεινό κομπιούτερ κοντά στο γραφείο του.
Εκεί βρίσκονταν μια παρέα νεαρών που άκουγε σε κασέτα κάτι σαν καραόκε.
Κάθε τόσο πετάγονταν ένας πουστιρλέ άραψ με άσπρη κελεμπία και τραγουδούσε συνεχώς το ίδιο παράξενο τραγούδι με φωνή, σαν ν΄ακούς τον Αλιάγα να τραγουδάει Άντζελα Δημητρίου…
Άμα σέρβιραν μπύρα σ΄αυτή τη ####πολη, ομολογώ ότι θα την άραζα εκεί για πολύ ώρα, μη χάσω τη φάση!
Άφησα λοιπόν τη γεμάτη καπνό και τσιγαρίλα ατμόσφαιρα του μαγαζιού και βγήκα έξω.
Ο κόσμος στους δρόμους είχε μειωθεί δραματικά.
Φωτό. Αμμάν
|