[γιαγια αρκουδα]

Τον επόμενο χρόνο δεν μπορούσα πια να μείνω οικότροφος όποτε νοίκιασα ένα σπίτι στα μελίσσια και με την μηχανή πήγαινα για δουλειά σχολειό και σπίτι.
Το 1975 το να έχεις μηχανάκι ήταν όνειρο για πολλούς. Όχι να έχεις μηχανή 750 κυβικών αυτό με έκανε περιζήτητο στα κορίτσια της εποχής μου.
Το 1977 παίρνω το πτυχίο μου με 17,56 εκατοστά και ο διευθυντής της σχολής μου προτείνει να πιάσω δουλειά στον ΟΤΕ σαν υδραυλικός συντηρητής . τότε ο ΟΤΕ έπαιρνε συντηρητές υδραυλικούς μόνο αν είχαν βαθμό πτυχίου πάνω από 17 και ήμουν ο μόνος με διαφορά. Αρνήθηκα γιατί τα αυτά που έδινε ο ΟΤΕ ήταν τα μισά από όσα έπαιρνα μια που είδη ήμουν μάστορας στα 17 μου και μάλιστα στο ίδιο αφεντικό που ήταν και οι δυο καθηγητές μου τεχνολόγοι που αυτοί είχαν μιλήσει στο αφεντικό για εμένα και με πήρε.
Ο καιρός περνούσε και όσο γινόμουν καλύτερος μάστορας τόσο ανέβαινε το μεροκάματο .. ώσπου ήρθε ο στρατός.
Εκεί έπαθα ψύξη βαριάς μορφής . όσοι με έχετε γνωρίσει από κοντά θα έχετε παρατηρήσει ότι έχω μερική παράλυση κάποιων νεύρων του προσώπου που όταν μιλώ η γελώ φαίνετε. Τώρα πια λίγο αλλά τι να γίνει έτσι είναι η ζωή .
Βγαίνοντας από τον στρατό σε ηλικία 20 χρονών νοίκιασα πάλι σπίτι αλλά είχα πια βαρεθεί το να έχω κάθε εβδομάδα και άλλη κοπέλα. Έβλεπα ότι όλες το μόνο που κοιτούσαν είναι να περνανε καλά εκείνη την στιγμή έστω και αν έπρεπε να ανοίγουν τα πόδια για να το πετυχουν.
Είχα βάλει σκοπό να δημιουργηθώ να μπω στο μάτι όλων που θεωρούσαν και είχαν προδιαγράψει ότι θα γίνω αλητης.
Τότε γνώρισα την Κατερίνα μια κοπέλα που με της πρώτη ματιά μου έκανε ένα διαφορετικό κλικ. Την γνώρισα τέλη Ιουλίου του 81 μετά 2 μήνες είπα του πατέρα μου που τον συνάντησα στον δρόμο ότι αύριο πάω να ζητήσω μια κοπέλα σε γάμο αν θες έλα αν δεν θες σκασιλα μου.
Και μετά δυο μήνες παντρευτήκαμε. ήταν 29 Νοέμβριου του 1981.
Η περιουσία μας ήταν μια μηχανή μια βαλίτσα πράγματα της Κατερίνας και άλλη μια δικια μου. 2 πιρούνια 2 κουτάλια μια κατσαρόλα μικρή ένα τηγάνι μικρό ένα κρεβάτι ένα δανικό τραπέζι 2 πιάτα με 2 δανικές καρέκλες ένα δανικό ψυγείο. και μια κουζίνα δώρο του αδελφού της.
Την επόμενη ημέρα είχαμε 500 δραχμές για να περάσουμε έως το τέλος Ιανουαρίου που θα ξαναπλωνόμουν από το εργοστάσιο που δούλευα γιατί είχα πάρει μπροστάντζα λεφτά για τον γάμο. Και είχαμε νοίκια γραμμάτια για την μότο και το κρεβάτι κλπ.
Όποτε το πρωί εργοστάσιο τα βράδυ μερεμέτια στα υδραυλικά . πολύ δουλειά και πολύ πείνα .
Την συνέχεια την ξέρετε είμαστε σχεδόν 30 χρόνια μαζί έχουμε 3 παιδιά και έχουμε φτιάξει μια Α περιουσία .
Παρ όλες της δυσκολίες μας επιβιώσαμε . όσο για δυσκολίες….. ας ρωτήσετε την Κατερίνα το τι έχουμε τραβήξει
Αυτό να το βλέπουν τα νέα ζευγάρια που για ψήλου πήδημα χωρίζουν και μάλιστα έχοντας και παιδιά.
Ούτε δικαιολογώ αυτούς που λένε ότι φταίει η οικογενειακή κατάσταση που τα παιδιά πέφτουν στα ναρκωτικά.
Σε 240 άτομα οικότροφους ήμουν ο μόνος που δεν έβαλα ούτε τσιγάρο στο στόμα μου.
Εσύ ο ίδιος φτιάχνεις το μελών σου όπως το θες είτε με τον δύσκολο είτε με τον εύκολο τρόπο. Και ο δύσκολος θέλει κότσια. Το θέμα είναι πόσοι από τους σημερινούς νέους τα αχούνε όταν καθημερινά βομβαρδίζονται από παντού από άτομα που δεν έχουν ούτε αξίες ούτε ιδεώδες αλλά ούτε ιερό και όσιο?