Απάντηση: "ΙΡΑΝ …λοξοδρομώντας με 4 γαλαζοελικόφρονες"
Σταματήσαμε σε ψαροχώρι για να δοκιμάσουμε το γνωστό χαβιάρι...
Εκεί διαδραματίστηκαν παράλογες ιστορίες!
Καθόμαστε σε ένα γραφικό μαγαζί, κυριολεκτικά πάνω στη θάλασσα.
Ένας νεαρός δίπλα στον ιδιοκτήτη συνεννοείται μαζί μας στ΄αγγλικά.
-Θέλουμε χαβιάρι.
-Δεν έχουμε, αλλά μπορώ να σας βρώ!
-Σαλάτες, αράβικες λαγάνες και τα τοιαύτα?
-Βεβαίως!
Γνώριζα, ότι δεν βρίσκεις εύκολα χαβιάρι στο Ιράν γιατί όλο πάει για εξαγωγή.
Αφού διαπραγματευτήκαμε την πανάκριβη τιμή που μας είπε, γύρω στις 10 φορές, έφυγε αφού το προπληρώσαμε να το φέρει εντός ημιώρου.
Παραγγείλαμε τσάι, δεύτερο τσάι, ναργιλέ...
.
...που να φανεί ο νεαρός!
Μετά από 2 ώρες κι αφού είχαμε εκνευριστεί εμφανίστηκε με τις ζεστές λαγάνες, τις σαλάτες και το χαβιάρι.
Τελικά αποδείχθηκε ότι το μαγαζί, σέρβιρε μόνο τσάι και ναργιλέ και ο νεαρός δεν ήταν σεβιτόρος ούτε είχε καμία σχέσει με το μαγαζί...
.
...απλά είχε αναλάβει να οργανώσει όλο το ιδιόρυθμο γεύμα σαν μεσάζων!
Αφού μας χτύπησε αλύπητα στο λογαρισμό για τα τσάγια και τον ναργιλέ, ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού, διαπιστώσαμε πόσο ομφαλόψυχοι, αεριτζήδες και κηφήνες είναι οι άνθρωποι στα τουριστικά και πιο αναπτυγμένα μέρη σε σχέση με τους αγνούς ανθρώπους της ηπειρωτικής χώρας.
Μέχρι να συνειδητοποιήσουμε την υφέρπουσα πολυπλοκότητα συμπεριφορών και νοοτροπιών, είχαμε φύγει σαν μαδημένα κοτόπουλα!
Παρά τον εκνευρισμό και την καθυστέρηση, εκείνο το πρωινό ήταν μιά εμπειρία.
Δεν έχει σημασία, αν ήταν καλή ή κακή...
.
.
...οι ζόρικες εμπειρίες "γράφουν" καλύτερα...
.
...άλλωστε τι θα θυμόμασταν από ένα συνηθισμένο γεύμα με άλλο ένα πετυχημένο κεμπάπ?
Φωτό. Ο γλοιώδης νεαρός με την επηρμένη συνοικιακή αλαζονεία, μαζί με τον ιδιοκτήτη της παραθαλάσσιας τσαγιερί, σχεδιάζουν πως θα "ξεσκίσουν" τους εν βουλιμία δυτικούς δοκιμαστές ωών οξυρρύγχου!
|