Το πλοιο εμπαινε πλεον στο λιμανι και εγω ξεκινησα για το γκαραζ του πλοιου για να ετοιμασω τη μηχανη. Μεσα στο σαλονι βρηκα τα παιδια που ειχαν ξυπνησει και ετοιμαζονταν πλεον και εκεινοι για το δικο τους μοτοταξιδι...
Χαμογελασα και σκεφτηκα: Τι πιο ομορφο αληθεια απο το να συναντας τους παλιοφιλους σου στο δρομο και να ταξιδευουν και εκεινοι οπως εσυ; Αντι να ειναι χωμενοι πισω απο ενα μιζερο γραφειο με καθε λογης υποχρεωση και αγχος στο κεφαλι τους και να τους πετυχαινεις σε τραπεζες και εφοριες, να τους βλεπεις να εχουν ανοιχτους τους χαρτες και με ενα χαμογελο μεχρι τα αυτια να χαραζουν πορειες...
Χρησταρα Tai να ειστε παντα καλα φιλε και να ταξιδευεις παρεα με τις γυναικες της ζωης σου οπου τραβαει η ψυχη σας!
Για τωρα ευχηθηκαμε ο ενας στον αλλον καλο ταξιδι και δωσαμε υποσχεση να μεινουμε σε επαφη στο ταξιδι και ακομα περισσοτερο μετα...
Ελυσα τη μηχανη και βγηκα γρηγορα εξω στο λιμανι για να τακτοποιησω τα πραγματα, να φορεσω τα δερματινα και να επιλεξω διαδρομη.
Παροτι ηταν μολις 8 το πρωι η ζεστη ηταν πολυ εντονη! Το θερμομετρο στη μηχανη εδειχνε 31 βαθμους και δεν μπορουσα να το πιστεψω! Ειμαι σιγουρα στη Βορεια Ιταλια ρε παιδια; Αυτο ηταν κατι που δεν ειχα υπολογισει. Τα δερματινα και ο καυσωνας ειναι αθλιος συνδιασμος!
Μικρο το κακο ομως. Πανω στη μηχανη η ζεστη θα ηταν πολυ λιγοτερη, οποτε καιρος να ξεκιναμε! Για που ομως; Ο προορισμος της μερας ηταν η Ljubljana στη Σλοβενια, μολις 260 χιλιομετρα απο τη Βενετια, οποτε ειχα την ευκαιρια να δω στην πραξη τι χρονους χρειαζομαι για τις αποστασεις που ειχα υπολογισει και -γιατι οχι- να δω και κανενα αξιοθεατο παραπανω.
Στον οδηγο του Lonely Planet ανεφερε οτι ενα απο τα μεγαλυτερα αξιοθεατα της Σλοβενιας ειναι οι Ιουλιανες Αλπεις (η Julijske Alpe στα Σλοβενικα), που ονομαστηκαν ετσι προς τιμην του Ιουλιου Καισαρα την εποχη της Ρωμαικης Αυτοκρατοριας. Οι Ιουλιανες Αλπεις ειναι η φυσικη συνεχεια των Αλπεων προς τα Ανατολικα και σχηματιζουν το φυσικο συνορο της χωρας με την Ιταλια στα Βορειοδυτικα.
Ολη η περιοχη αυτη των Σλοβενικων Αλπεων περικλειεται στον Εθνικο Δρυμο Triglav, με κεντρικο πρωταγωνιστη το ορος Triglav που με 2,864 μετρα υψος ειναι και η υψηλοτερη κορυφη της χωρας.
Αν σε αυτο υπολογισει κανεις και οτι η Σλοβενια ειναι απο τις πιο πρασινες χωρες του κοσμου (πανω απο τη μιση επιφανεια ολοκληρης της χωρας καλυπτεται απο δαση) τοτε τα πραγματα γινονται πολυ ενδιαφεροντα... Ετσι αποφασισα να ακολουθησω μια προτεινομενη ως "εξαιρετικης ομορφιας" διαδρομη στο χαρτη, ξεκινωντας απο την περιοχη Robic-Kobarid στην καρδια των Ιουλιανων Αλπεων με κατευθυνση νοτιοανατολικα προς τη Ljubljana.
Για τωρα ομως επρεπε να βγω απο την Βενετια και να βρω ενα ωραιο χωριουδακι να απολαυσω τον πρωτο (αυθεντικο) καπουτσινο της μερας.
Εβαλα πλωρη για Pordenone αποφευγοντας εσκεμμενα την Autostrada. Ουτως η αλλως οι δρομοι ηταν ανοιχτοι και στα τυπικα επιπεδα των ιταλικων δρομων...
Περασα αρκετες μικρες τακτοποιημενες κωμοπολεις χωρις ομως κατι το ιδιαιτερο...
Οι 35+ βαθμοι σε συνδιασμο με την ασφυκτικη κινηση μεσα στις πολεις εκανε την κατασταση αφορητη!
Επρεπε να σταματησω επειγοντως για ελεγχο στο χαρτη γιατι καποια στιγμη ειχα καταληξει να πηγαινω σε κυκλους προσπαθωντας να βγω απο το Pordenone.
Βρισκοντας λιγη σκια σταματησα στην ακρη του δρομου για να δω τους χαρτες.
Δεν προσεξα ομως οτι η ακρη του δρομου ειχε ενα ευμεγεθες λουκι για τα νερα, και ετσι οπως ξακρισα τη μηχανη η μπροστινη ροδα μπηκε μεσα και σφηνωσε!
Αμεσως η μηχανη αρχισε να παλατζαρει και εγω προσπαθησα να βγαλω τη ροδα απο το λουκι δινοντας γκαζι και συμπλεκταροντας, με αποτελεσμα να κανω τα πραγματα ακομα χειροτερα μιας που η μηχανη αρχισε να παιρνει κλιση προς τα δεξια!
Μια απελπιδα προσπαθεια να κρατησω τη μηχανη (ναι καλα!) και μερικα "####τ, ####τ" αργοτερα και παρατηρουσα τις λεπτομερειες του πεζοδρομιου απο πολυ κοντινη αποσταση με τη μηχανη να ειναι ξαπλωμενη διπλα μου!
Ουτε εγω ουτε η μηχανη ειχε παθει τιποτα μιας που ακουμπησε πανω στην πλαινη βαλιτσα (κανοντας της και τεστ αντοχης!) αλλα τωρα ΠΩΣ σηκωνουμε το θηριο; Ευτυχως συντομα σταματησε ενας Ιταλος και με βοηθησε να σηκωσουμε τη μηχανη με συνοπτικες διαδικασιες!
Τον ευχαριστησα πολυ, και λιγο αργοτερα ημουν και παλι στο δρομο! Μεχρι τωρα παντως δεν πηγαιναν και ιδανικα τα πραγματα...