Η πορεια συνεχιστηκε και πισω απο καθε στροφη και μια νεα υπεροχη εικονα...
Το στροφιλικι συναγωνιζοταν την φυσικη ομορφια του τοπου και επιασα τον εαυτο μου να εχει ανεβασει ρυθμους που δεν θα ελεγε κανεις και πολυ τουριστικους... Καπου εκει και οντας στον κεντρικο δρομο, το GPS πανω στο κεφι αποφασισε να με στειλει στον προορισμο απο τον πιο συντομο δρομο που ηταν πανω απο το βουνο και μεσα απο ενα πυκνο δασος, που ομως με αποζημιωσε και με το παραπανω με την ομορφια του!
Πανω που αρχισα να αναρωτιεμαι ομως αν πηγαινα καλα η οχι, ο δρομος ανοιξε παλι...
...και ξεκινησα να περναω μεσα απο μικρα χωριουδακια...
...αλλα και μεγαλυτερα...
