Καθως φτανω στη βαση του λοφου, περναω εξω απο μια μικρη εκκλησια και ακουω απο μεσα κατι σαν κλασσικη μουσικη! Λεω, δεν μπορει! Κλασσικη μουσικη μεσα στην εκκλησια;
Μπαινω διστακτικα μεσα και μενω... Στο χωρο του αμβωνα ενα νεαρο αγορι και μια κοπελα παιζουν καποια κλασσικα κομματια σε βιολι και πιανο, ενω ενα μικρο ακροατηριο τους ακουει προσεκτικα!
Η στιγμη ειναι μαγικη! Ο χωρος της εκκλησιας ειναι κατανυκτικος και νοιωθεις να πλημμυριζει απο τις μελωδιες του βιολιου και του πιανου, ενω ο φωτισμος που πεφτει απο το παραθυρο στα γλυπτα της οροφης φτιαχνουν μια εικονα μοναδικη...
Καθομαι για λιγο να απολαυσω το κοντσερτο και βγαινω εξω με ενα τεραστιο, χαζο χαμογελο... Ποση τρυφεροτητα, ποση ευαισθησια κρυβει μεσα της μια τυχαια στιγμη σαν αυτη...
Ωρα να ξεκινησουμε ομως για το καστρο στο λοφο...
