Εννοιωθα οτι ο κοσμος απο την μπυραρια με κοιτουσε λιγο περιεργα...
Ισως δεν ειχαν συνηθισει να βλεπουν μηχανοβιους; Δεν ηξερα αλλα και δεν με ενοιαζε! Το παλικαρι που ειχε τη μηχανη αραγμενη διπλα στη σκηνη ηρθε κοντα και πιασαμε κουβεντα.
Ηταν o Klaus, ενας νεαρος Γερμανος που ειχε ξεκινησει απο τo Μοναχο, ηταν στην Bratislava ηδη 2 μερες και αυριο θα συνεχιζε για την πανεμορφη οροσειρα Tatra στα βορειοδυτικα συνορα της Σλοβακιας με την Τσεχια. Γνωριζα για αυτα τα μερη απο κουβεντες με τους φιλους μου στην Πολωνια και υποσχεθηκα στον εαυτο μου καποτε να ερθω για να τα απολαυσω οπως τους αξιζουν...
Με ρωτησε που πηγαινα. Του ειπα το σχεδιο μου και εμεινε να με κοιταει:
- Ποσους μηνες εχεις υπολογισει να εισαι στους δρομους;;; με ρωτησε
- Μηνες; 20 μερες μιας που τοση αδεια μπορουσα να παρω...
- 20 μερες; Μονο; Στη Γερμανια οι περισσοτεροι παιρνουν 6 βδομαδες αδεια δια νομου!
- ......
Ο Klaus με βοηθησε στο ξεπακεταρισμα και αφου εστησα τη σκηνη διπλα στο νεο φιλο μου εκανα μια βολτα στην οχθη της λιμνης... Τελικα το μερος ηταν πολυ ομορφο... Υπηρχε ενα μεγαλο πυκνοφυτο παρκο και στην οχθη πεζοδρομοι και ομορφα μαγαζακια για ποτο και χαλαρωση και ο κοσμος το εκμεταλλευοταν δεοντως...
