Τα χρωματα εξω απο την εκκλησια τωρα μου μοιαζουν διαφορετικα! Σαν να εχουν γινει ολα 100 φορες πιο εντονα και πολυχρωμα!
Πηρα μια βαθια ανασα και βγηκα εξω απο το προαυλιο της εκκλησιας των Αγιων Παντων χαζευοντας τις αλλες δημιουργιες του Τσεχου καλλιτεχνη που ανακατασκευασε την εκκλησια...
Κοιταξα γυρω μου... Εχει παει 6 το απογευμα πλεον και ο κοσμος λιγοστος... Εχω αναγκη απο ανθρωπινη επαφη. Ακριβως απεναντι ειναι ενα πολυ ομορφο εστιατοριο με μερικες οικογενειες που καθονται και τρωνε... Τελεια!
Καθισα να τσιμπησω κατι για να με κρατησει για το υπολοιπο του ταξιδιου και μελεταω τους χαρτες... Εχω περιπου 240 χιλιομετρα μεχρι το Wroclaw σε μικρους δασικους δρομους ομως. Αν ο καιρος συνεχισει να ειναι καλος οπως τωρα δεν θα υπαρχει κανενα προβλημα!
Πηρα τηλεφωνο την Alicja να της πω που βρισκομαι και ποτε υπολογιζω να ειμαι στην πολη της. Ενω μιλουσαμε ακουσα εναν δυνατο συνεχομενο θορυβο και μου λεει "αυτη τη στιγμη εδω ριχνει χαλαζι!" Ωραια... Παει η ελπιδα μου για καλο καιρο στο δρομο...
Αποφασισα να κατσω λιγο ακομα στο μαγαζι για να ξεκουρασω τα ποδια μου απο το σημερινο περπατημα. Βλεπετε οταν πηγα στην Kutna Hora αποφασισα να μην αλλαξω στα πολιτικα μου ρουχα και να κανω τις βολτες μου με τα δερματινα της μηχανης. Η υγρασια ομως, οι βρεγμενες μποτες και η ζεστη που απο ενα σημειο και μετα ειχε πιασει εκαναν τη ζωη μου αφορητη. Ετσι τωρα στο μαγαζι αυτο ηταν ευκαιρια να ξεμουδιασω οσο μπορουσα πριν τη συνεχεια...
Το παρηγορο ηταν οτι αποψε θα κοιμομουν σε μαλακο κρεβατι ως φιλοξενουμενος της Alicja και οχι σε παρτερια και χωματα...