Ετσι γυρω στις 8 το βραδυ ημασταν εξω απο τη Βαρσοβια, εχοντας ηδη κανει 290 χιλιομετρα σε 4 ωρες.
Μιας που δεν ειχαμε φαει τιποτα ολη μερα αποφασισαμε να σταματησουμε σε ενα φαστφουνταδικο σε ενα Rest.
Καπου εκει η κακοκαιρια μας προλαβε και η βροχη αρχισε να πεφτει δυνατα! Ωραια! Η συνεχεια προβλεποταν δυσκολη...
Κατσαμε να φαμε με την (ματαια) ελπιδα οτι η βροχη θα σταματουσε, οποτε αφου δεν βλεπαμε φως αποφασισα να παω τη μηχανη στο διπλανο βενζιναδικο για ανεφοδιασμο και να δουμε τι θα καναμε.
Δεν ειχα προλαβει να γεμισω καλα καλα και εκει αρχισε
ΤΟ σοου: Η βροχη δυναμωσε σε μια
ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ καταρρακτωδη βροχη, με θυελλωδεις ανεμους που την εκαναν να πεφτει στο δρομο σαν τεραστια κυμματα της θαλασσας!
Χωθηκαμε μεσα στο μινι μαρκετ του βενζιναδικου και κατσαμε σε ενα μικρο τραπεζακι που ειχε σε μια ακρη, προσπαθωντας να δουμε τι θα καναμε.
Αν δεν ειχαμε ηδη κλεισει (και πληρωσει) το δωματιο στις λιμνες θα πηγαιναμε στη Βαρσοβια για να βρουμε ενα οποιοδηποτε καταφυγιο. Τωρα ομως; Να το ρισκαραμε;
Το GPS εδειχνε οτι ειχαμε 230 χιλιομετρα ακομα για τον προορισμο, με το δρομο να περναει μεσα απο τα πυκνα δαση της βορειας Πολωνιας...
Ακομα και σε ιδανικες συνθηκες το να ταξιδευεις νυχτα σε μικρους θεοσκοτεινους επαρχιακους δρομους μεσα σε δαση ηταν κατι το δυσκολο.
Τωρα με τη θεομηνια αυτη το εγχειρημα γινοταν αποστολη αυτοκτονιας! Και ολα αυτα με μια πληρως φορτωμενη μηχανη 400 κιλων ΚΑΙ δικαβαλο!!
Ειλικρινα υπο αυτες τις συνθηκες δεν ηθελα σε καμια περιπτωση να προσπαθησω να οδηγησω. Η κατασταση δεν ηταν καθολου αστεια: η βροχη επεφτε με απιστευτη μανια, και ο ανεμος εκανε τα πραγματα ακομα χειροτερα! Ο δρομος παροτι φωτισμενος σχεδον δεν φαινοταν καθολου απο την ενταση της βροχης και τα λιγα οχηματα που περνουσαν εμοιαζαν περισσοτερο με ταχυπλοα παρα με αυτοκινητα. Δεν ηθελα καν να σκεφτω τι θα γινοταν οταν δεν θα ειχε και αυτο το φωτισμο εξω απο την πολη...