[Ταξιδευτης]

Για να μην καθομαστε απραγοι ενημερωσαμε το αγροκτημα οπου ειχαμε κλεισει το δωματιο για την κατασταση και για το οτι θα αργουσαμε να φτασουμε. Τουλαχιστον θα ειχαμε ενα πραγμα λιγοτερο να ανησυχουμε...

Η ωρα ομως περνουσε και το να περασουμε το βραδυ σε μια γωνια ενος μινι μαρκετ στην εθνικη δεν ηταν λυση.
Ομως η ωρα πλησιαζε 11 το βραδυ και ενοιωθα ηδη κομματια. Αλλα 200 χιλιομετρα σε αγνωστους δρομους υπο την χειροτερη κακοκαιρια που ειχα δει ποτε ηταν το τελευταιο που θελαμε...

Κοιταξα την Alicja.
- Τι λες να κανουμε;
- Το να κατσουμε εδω δεν ειναι λυση. Εγω λεω να το προσπαθησουμε.

Ειχε δικιο. Κατεβασα 2 red bull για να με κρατησουν ξυπνιο και αποφασισαμε να αντιμετωπισουμε την καταιγιδα στα ισα! Εδω θα ξεχωριζαν οι αντρες απο τα παιδακια...

Φουλ αδιαβροχα, γκετες, καλλυματα και παμε...