Λιγο ψαξιμο αργοτερα βρεθηκαμε τελικα στο Wygryny. Ο δρομος για το αγροκτημα (λασπο)χωματοδρομος, οποτε σιγα σιγα και με προσοχη πηγα τη μηχανη μεχρι που βρεθηκαμε μπροστα σε μια μεγαλη κλειστη αυλοπορτα!
Χτυπησαμε το κουδουνι της εισοδου αλλα καμια απαντηση! Ξανα. Τιποτα.
Απο μεσα ολα ηταν σκοτεινα και δεν φαινοταν να υπαρχει κανενας να μας περιμενει! Ε, αυτο ηταν και το κερασακι στην τουρτα της απιστευτης περιπετειας της ημερας!
Η ωρα πλεον πηγαινε 4 το πρωι, ειχαμε περασει μεσα απο την πιο τρομακτικη καταιγιδα της ζωης μας, μεσα απο αχανη δαση μεσα στη μαυρη νυχτα και το κρυο, και τωρα που ειχαμε
φτασει στο προορισμο να μην μπορουμε να μπουμε μεσα;;;
Ε αυτο ηταν! Αναψα τους προβολεις της μηχανης και αρχισα να κορναρω! Μεσα στην απολυτη ησυχια της νυχτας η κορνα ακουγοταν σαν πιστολια!
Δεν περασε ενα λεπτο και απο ενα ξυλινο σπιτακι ακριβως εκει που επεφταν οι προβολεις αναψε ενα φως και μια γυναικα εμφανιστηκε στο παραθυρο κρατωντας ενα σεντονι επανω της, ενω απο μεσα μια αντρικη φωνη εριχνε καντηλια στα Πολωνικα!
Η καημενη Alicja ειχε κοκκινησει απο τη ντροπη της αλλα εμενα με ειχε πιασει το ...Μανιατικο! Η θα ανοιγε να μπουμε μεσα η θα γινοταν της Κορεας!
Οντως η πορτα ανοιξε και μετα την αρχικη απορια του φυλακα για το ποιοι ημασταν, τι θελαμε μεσα στη νυχτα κλπ συννενοηθηκαμε και επιτελους ημασταν σε ενα φιλοξενο δωματιακι και στο απαλο στρωμα... 4 η ωρα το πρωι και επιτελους η φοβερη βραδια αυτη ειχε λαβει τελος και εμεις ημασταν σωοι και αβλαβεις....
Εχω κανει και αλλους απολαυστικους υπνους της ζωης μου αλλα αυτο το βραδυ ηταν μακραν ο καλυτερος...
Και θα τον χρειαζομασταν γιατι αυριο θα μπαιναμε πλεον σε Terra Incognita: την μυστηριωδη Λιθουανια, την πρωτη απο τις χωρες της Βαλτικης...