Σημερα ο προορισμος μας ηταν το Vilnius, η πρωτευουσα της Λιθουανιας και θα διανυκτερευαμε σε ενα camping λιγα χιλιομετρα εξω απο την πολη στο χωριο Trakai, οπου υπαρχει και ενα απο τα μεγαλυτερα αξιοθεατα της χωρας: το ομονυμο μεγαλοπρεπες Γοτθικο καστρο του 15ου αιωνα πανω σε ενα νησακι μεσα σε λιμνη.
Ομως πριν απο ολα αυτα θα περνουσαμε μεσα απο την καρδια της "περιοχης των Χιλιων λιμνων" οπου ημασταν τωρα.
Μιας που τα χιλιομετρα σημερα ηταν πολυ λιγα σε σχεση με τις προηγουμενες μερες -μολις 280- ειχαμε τη δυνατοτητα να παμε χαλαρα και να απολαυσουμε την φυση και τους μικρους επαρχιακους δρομους.
Ενω εγω μελετουσα τους χαρτες, η Alicja μιλουσε με τους δικους της σχετικα με το που ημασταν, που θα πηγαιναμε σημερα κλπ. Κλεινοντας με κοιταξε και μου ειπε κατι που με αφησε αναυδο!
Θυμαστε χθες τα ορυχεια αλατιου στην Κρακοβια που δεν καταφεραμε να δουμε λογω χρονου; Ε λοιπον, τελικα μαλλον ειχαμε Αγιο, γιατι λιγο αφοτου φυγαμε υπηρξε εκτεταμενη διακοπη ρευματος και 900 ατομα παγιδευτηκαν 230 μετρα κατω απο τη γη επι ωρες!!! Απιστευτο!
Και να σκεφτει κανεις οτι θα ημασταν αναμεσα σε ολους αυτους τους ανθρωπους αν ειχαμε κατεβει! "Ολα γινονται για καποιο λογο τελικα", σκεφτηκα.
Στο μεταξυ ο υπευθυνος του αγροκτηματος βλεποντας οτι η Alicja ειναι Πολωνεζα δεν εχασε την ευκαιρια να πιασει κουβεντουλα. Οταν εμαθε το λογο της χθεσινοβραδυνης καθυστερησης μας γουρλωσε τα ματια εκπληκτος και γυρνοντας προς εμενα ειπε:
- Απιστευτο θαρρος να κανετε ολη αυτη τη διαδρομη με τετοιο καιρο! Θαρραλεος αναβατης!! Απο που ηρθες;
- Ελλαδα.
- Ωωωω! Πολυ μεγαλη διαδρομη!
- "Α, μα δεν ειμαστε ακομα ουτε στα μισα", ειπα και του εξηγησα την διαδρομη που θα καναμε.
Δεν ειπε τιποτα, αλλα με κοιταξε με εναν τροπο που δεν καταλαβα αν σημαινε οτι με θαυμαζε, οτι με θεωρουσε θεομουρλο, η και τα δυο μαζι.
Αφου βγαλαμε το προγραμμα της ημερα και ηπιαμε τον καφε μας ειχε ερθει η ωρα της αναχωρησης. Ομολογω οτι μετα τη χθεσινη ταλαιπωρια το να καθομαι σε μια υπεροχη βεραντα και να χαλαρωνω στον ηλιο ηταν μεγαλο δελεαρ, αλλα ηξερα οτι επρεπε να φυγουμε! Μαζεψα τα πραγματα που ειχα σκορπισει παντου στο δωματιο χθες το βραδυ και βγηκα να ετοιμασω τη μηχανη.
Ελεγχος στα λαδια, λαδωμα αλυσιδας, τσεκαρισμα στις βιδες των βασεων των Givi και ετοιμοι για αναχωρηση!
Εδω και ωρα τα συννεφα ειχαν χαθει αφηνοντας εναν λαμπερο ηλιο και εναν καταγαλανο ουρανο! Τελεια!
Ο υπευθυνος του camping μας ευχηθηκε να εχουμε καλο ταξιδι και μας ξεπροβοδισε χαμογελοντας εγκαρδια: "Εις το επανιδειν!"
Η μερα ξεκινουσε με τον καλυτερο τροπο...