Φευγοντας απο το Wygryny τα πραγματα δεν θα μπορουσαν να ειναι πιο τελεια! Η μερα πραγματικα ηταν αψογη -ζεστη και φωτεινη, η Αυρα κυλουσε χαλαρα στον επαρχιακο ευτυχισμενη και εγω παρακαλουσα να ειχα 15 ματια να χορτασω το ατελειωτο πρασινο που εβλεπα γυρω μου! Η φυση εκανε παρτυ και εμεις ημασταν καλεσμενοι...
Λιγο πιο κατω μια παρακαμψη μας εβαλε για τα καλα στην καρδια του δασους... Μπηκαμε στο δασικο δρομο.... και η μπαλα χαθηκε! Το θαυμα της φυσης σε ολο του το μεγαλειο!
