Στο Augustow, την τελευταια μεγαλη πολη πριν τα συνορα καναμε μια σωστη σταση για ανεφοδιασμο, οποτε ευκαιρια για ενα καλο ξεμουδιασμα και ενα κλασσικο ελαφρυ σνακ πριν τη συνεχεια... Κοιταξα την ωρα. Ειχε μεσημεριασει για τα καλα. Γκκρρρ! Πως φευγει ετσι ο χρονος;
Ομως τωρα ημασταν μια ανασα απο τα συνορα. Αυτο ηταν. Η μεγαλη στιγμη ειχε φτασει!
Αφηναμε πισω τη γνωστη Ευρωπη και μπαιναμε στις αγνωστες στον πολυ κοσμο (και εμας) χωρες της Βαλτικης! Αγνωστες γλωσσες, ανθρωποι, εθιμα, μερη... Αν αληθινη περιπετεια ειναι το ταξιδι σε αγνωστα μερη, τοτε εδω ξεκινουσε η δικη μας.
Αναχωρησαμε και δεκα χιλιομετρα αργοτερα ειχαμε φτασει στα συνορα! Lietuvos Respublika!
