...ο οποιος τους εβρισκε στο μακραν πιο φρικιαστικο μερος του κτηριου της KGB: τον
θαλαμο εκτελεσεων...
Κατεβαινοντας τις σκαλες η φρικη που επικρατουσε ηταν τοσο μεγαλη που καποιοι απο τους επισκεπτες δεν αντεχαν και απλα αρνιουνταν να δουν το θαλαμο!
Κατω απο το πατωμα ηταν τοποθετημενα προσωπικα ειδη των εκτελεσθεντων. Ρουχα, παπουτσια, γυαλια ορασης, κουμπια, βερες αρραβωνων...
Ειλικρινα δεν εχω δει πιο ζοφερο μερος στη ζωη μου... Ο θαλαμος ηταν πολυ χαμηλος, πλατυς, και με ελαχιστο φως να μπαινει μεσα... Με δυσκολια μπορουσε καποιος να σταθει ορθιος εκει, αλλα προφανως αυτο δεν ειχε μεγαλη σημασια για τους εκτελεστες.
Κατω απο το δαπεδο υπηρχαν σωληνες που κατεληγαν σε ανοιχτα ακρα και που εφερναν θανατηφορα αερια στο θαλαμο σκοτωνοντας δεκαδες ανθρωπους μαζι... Αλλοι παλι εκτελουνταν με σφαιρες στο κεφαλι, κατι που μαρτυρουσαν οι διατρητοι τοιχοι του θαλαμου... Αρχεια της εποχης αναφερουν οτι σφαγιαζαν και 50 ατομα μεσα σε μια νυχτα, ενω τα πτωματα στοιβαζονταν το ενα πανω στο αλλο σε θαλαμους διπλα στα κελια.
Στην ακρη του θαλαμου υπηρχε παροχη νερου για τις μανικες με τις οποιες ξεπλεναν το θαλαμο απο τα αιματα μια φορα τη βδομαδα... Σφαγειο!
Καπου εκει ενοιωσα να πνιγομαι. Δεν αντεχα! Βγηκα γρηγορα εξω απο το κτηριο με την καρδια να χτυπαει σαν σφυρι στο στηθος μου και το στομαχι να εχει δεθει κομπο!
Καθισα σε μια ακρη παιρνοντας βαθιες ανασες και ενοιωθα αδειος αλλα και τοσο αγχωμενος μαζι. Σαν να ειχα ριξει μια ματια στην κολαση και να ειχα γυρισει πισω! Το μυαλο μου απλα τα ειχε χαμενα απο τις φρικαλεοτητες! Κτηνη! Πως μπορουσαν....;!; Πως γ@μω τη τρελλα μου;;;