Ανεβηκα τα σκαλια σιωπηλα...
Εφτασα στην κορυφη, μπροστα στο αγαλμα του Ιησου και απο καπου ακουγοταν σιγανα μια γλυκεια και θλιμμενη μελωδια!!
Δεν μπορουσα να το πιστεψω! Ταιριαζε τοσο πολυ με τη στιγμη που ηταν συγκλονιστικο...
Δεν νομιζω οτι υπαρχουν λεξεις να περιγραψω το πως ενοιωσα εκεινη τη στιγμη... Αν μου ελεγε καποιος οτι καποια μεγαλυτερη δυναμη με κοιταγε τωρα θα τον πιστευα χωρις δευτερη κουβεντα...
Στη βαση του αγαλματος υπηρχε ενα στασιδι για να προσευχονται οι πιστοι, και για μια απο τις ελαχιστες φορες στη ζωη μου ενοιωσα την αναγκη να κανω το ιδιο σε ενδειξη σεβασμου...
