Η νυχτα ομως επεφτε και ειχε ερθει η ωρα να αποχωρησουμε σιγα σιγα. Ο ουρανος ειχε βαφτει ενα αποκοσμο κοκκινο χρωμα... Δεν ειχα ξαναδει κατι τετοιο αλλα ενοιωσα οτι δεν θα μπορουσε να υπηρχε ενα πιο ταιριαστο σκηνικο για αυτο το ονειρικο μερος!
Στην εξοδο βρηκαμε και μια μεγαλη μακετα του χωρου, πιστη σε καθε λεπτομερεια. Κοιταζοντας την σκεφτομουν οτι και δεκα φορες να ερχομουν σε αυτο το απιθανο μερος παλι δεν θα τα ειχα δει ολα...
