Tattooλη, πάμε Κάννες, στο φεστιβάλ.
Τα σχόλια σου, η κίνηση του χεριού, η μουσική, το φινάλε, όλα μα όλα. . . καταπληκτικά.
Ακόμα και η τρεμάμενη εικόνα, σε κάποια στιγμή μου φάνηκε πως χανόμασταν μέσα σε κάποια σκοτεινή τρύπα.
Κύριε σκηνοθέτα, τα σέβη μου.
Ευχαριστούμε τον Πασχάλη, για την επιλογή της διαδρομής, τον Γιάννη για την επιλογή της ταβέρνας και όλους όσους συμμετείχαν στην εκδρομούλα μας.
Να μη χανόμαστε, εεε!