[MARK]

Δυό Παοκτζήδες συναντούν στον δρόμο ένα φίλο τους.

-Ρε συ Γιώργο, του λένε, πού χάθηκες τόσο καιρό;

-Ε να, είχα δουλειές...
-Δουλειές είχες και πρίν, αλλά τώρα ούτε από τον Σύνδεσμο περνάς. Τί συμβαίνει;

-Ξέρετε ρε παιδιά....να....είμαι ερωτευμένος
-Ερωτευμένος;!;! Καλά, και οι εκδρομές που κάναμε στα εκτός έδρας, η Τούμπα, τα συνθήματα, τα ντου, η Παοκάρα μας, πάνε όλα αυτά;;
-Άστα ρε παιδιά, είμαι πολύ ερωτευμένος, έχω γίνει άλλος άνθρωπος, βλέπω ηλιοβασίλευμα και ριγώ, μυρίζω λουλούδι και κλαίω....
-Σώπα ρε μεγάλε, τόσο;;;
-Σας λέω άλλος άνθρωπος, να φανταστείτε, γράφω και ποιήματα
-Ποιήματα;!;!;!
-Ναι ποιήματα, ακούστε το τελευταίο:


"Το πρόσωπό σου είναι σαν κρίνο

από τα μάτια σου το δάκρυ πίνω

όλη η φύση ανθίζει για μας

μαμιέται ο θρύλος κι ο Πειραιάς!"