Οι καταθέσεις συνεχίζονται και μαζί με την συνδρομή των παιδιών από το moto, φτάσαμε σήμερα το μεσημέρι 1455 €.
Καμιά φορά με πιάνει θυμός πολύς θυμός με όλους αυτούς τους αλήτες που επιλέξαμε να μας εκπροσωπήσουν, και ο θυμός μου γίνεται μεγαλύτερος όταν βλέπω την προσπάθεια που καταβάλουν να μας μειώσουν σαν αξίες και σαν προσωπικότητες, ότι δήθεν δεν είμαστε άξιοι για τπτ και πολύ περισσότερο δεν είμαστε άξιοι απόγονοι των προγόνων μας.
Τυχαίνει να ξέρω προσωπικά πολλούς από τους καταθέτες και σας διαβεβαιώ ότι αρκετοί είναι είτε άνεργοι είτε αναγκάστηκαν να ξαναγυρίσουν στις ιδιαίτερες πατρίδες τους για να μειώσουν τα έξοδα τους. Και όμως αυτοί οι άνεργοι, οι με πενιχρά εισοδήματα, αυτοί που δεν είναι λαμόγια γιατί δεν έχουν τεράστιες περιουσίες σε Ελβετικές Τράπεζες, αυτοί καταθέτουν από το υστέρημά τους,για να γίνει καλά ένας άνθρωπος.
Και τότε ο θυμός μου περνάει κι ένα χαμόγελο εμφανίζεται, κι ένας κόμπος κλείνει τον λαιμό μου. Είναι η ίδια συγκίνηση που νιώθω κάθε που κοιτάζω τον λογαριασμό και βλέπω το ποσό να αυξάνεται.
Σας ευχαριστώ όλους από καρδιάς για τα συναισθήματα που με κάνετε να νιώθω.
