[Markas]

Η νύκτα έρχεται, η κούραση έντονη. Σε φαινομενικά εντελώς αθώο σημείο ήμουν μόνος, εγώ, η Κική και η πιστή μας μηχανή. Κανείς δε φαίνεται μπροστά, κανείς πίσω. Σελάκανο. Το σημείο που είχα την πρώτη μου πτώση με μηχανή πριν από... 7 χρόνια. Πόσα αλλάξαν από τότε. Τότε είχα το ίδιο μπουφάν (Colori, αθάνατα, δε πα να λέτε για ξένα high class...) τζινάκι και αρβύλες του στρατού. Ένιωθα αρματωμένος. Το τοπίο ομιχλώδες και το δάσος πυκνό, σχεδόν σκοτεινό αν και δεν είχε δύσει ο ήλιος ακόμα. Πάλι με την Κική, ζευγαράκι ακόμα, μια Πρωτομαγιά για να γιορτάσω τα γενέθλια μου με εντελώς προσωπικό τρόπο είχαμε πάει αυτή τη βόλτα. Και εκεί που είχαμε γαληνέψει και είχαμε ψιλή κουβέντα έρχεται απότομα η πτώση! Σκληρή! Η Κική την έβγαλε με μώλωπες, εγώ με σκισμένο τζιν και γεμάτος αίματα οδήγησα μέχρι το Ηράκλειο, ακόμα έχω τις ουλές.
Τώρα, πάλι Σελάκανο...
Η πτώση έρχεται πάλι σκληρή...
Πάλι όταν έχουμε χαλαρώσει και οι δύο...
Πάλι με μικρή ταχύτητα (άντε να πηγαίναμε 25-30)
Πάλι χωρίς να το περιμένουμε...
Μόνο που αυτή τη φορά είμαστε προετοιμασμένοι! Η πτώση για εμένα δε σημαίνει τίποτε άλλο παρά πληγωμένο εγωισμό αλλά η μηχανή πλάκωσε το γόνατο της Κικής και πονάει πολύ...
Μας φτάνουν ο yns με άλλες δύο μηχανές (υπάρχει και αντίστοιχο βίντεο).
Ο Γιάννης παρέχει τις πρώτες βοήθειες στην Κική που τελικά (πήγαμε νοσοκομείο το ίδιο απόγευμα) αποδεικνύεται πως δεν έχει τίποτα και θα κουτσαίνει για δύο βδομάδες. Η επιγονατίδα πάντως που τράβηξε το πολύ ζόρε από την πτώση είναι γεμάτη γρατζουνιές. Τρελαίνομαι με την ιδέα να μην τις φορούσε!
Η μηχανή έχει κάποιες ζημιές αλλά τίποτα σοβαρό.
Η φωτογραφική τράβηξε τη στιγμή της πτώσης αυτό:



Εγώ και η Κική έχουμε τη δυνατότητα να πούμε (και αυτή τη φορά) :




Και την άλλη με το καλό



Εύχομαι σε όλους σας να μπορείτε όταν τελειώνει μια βόλτα να μπορείτε να πείτε και εσείς πάντα το ίδιο.