[γιαγια αρκουδα]

όπως όταν γίνετε σεισμός και είσαι στο ισόγειο οκταοροφις πολυκατοικίας. εγώ είναι αλήθεια ότι δεν είναι πολύ γρήγορος αλλά τράβηξα μερικές αγκωνιές, έβαλα και μια τρικλοποδιά και τελικά κατάφερα να φτάσω σε μια αξιοπρεπή σειρά. Έξω από την πόρτα είχαν μείνει ορισμένοι θύματα του συνωστισμού που έδεναν τις ελαφρές πληγές τους Γιατί οι ποιο προνοητικοί είχαν και κουτί πρώτων βοηθειών μαζί τους, κάτι που δεν πρόκειται να το αμελήσω την επόμενη φορά. Εκείνη την ώρα ο Μ.Α. άρχισε να ανακοινώνει στον καθένα με την σειρά του αν υπάρχουν η όχι τα ανταλλακτικά που θέλει, η αγωνία είχε κορυφωθεί. Προσωπικά ποτέ δε είχα ξανανιώσει τόση αγωνία, ούτε όταν περίμενα τα αποτελέσματα των εισαγωγικών στο πανεπιστήμιο ούτε και όταν περίμενα την απάντηση από την πρώτη κοπέλα που της πρότεινα να «τα φτιάξουμε». (Τι έκφραση!). Και όλοι οι άλλοι είχαν αγωνία, ορισμένοι μάλιστα έπαιρναν καιν χάπια, άλλοι Valium άλλοι Tavor για να κρατήσουν την ψυχραιμία τους, έστω και φαινομενικά
Και πόση χαρά ένιωσα θεέ μου όταν ενώ η ώρα έφτανε τρεις, ο Μ.Α. μου ανακοίνωσε ότι τα ανταλλακτικά μου υπήρχαν. Ήταν μια από τις καλύτερες στιγμές της ζωής μου και Εκείνη τη στιγμή τίποτα άλλο δε με ένοιαζε από το ότι ήμουν μέσα στους λίγους τυχερούς. Ούτε με ένοιαζε ότι δίπλα μου ανθρώπινες ζωές καταστρέφονταν, και εννοώ βεβαίως όλους αυτούς που δεν βρήκαν ανταλλακτικά. Άλλοι έκλαιγαν γοερά με κραυγές τόσο σπαρακτικές που δεν είχα ξανακούσει παρόμοιες ποτέ μου, άλλοι λιποθύμησαν και άλλοι Έμειναν αποσβολωμένοι στην θέση τους χωρίς να μπορούν να κινηθούν η να μιλήσουν και θύμιζαν τις κούκλες που έχουν στης βιτρίνες των καταστημάτων ρούχων. κάποιος Έβγαλε ένα μαχαίρι και αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει κόβοντας το κεφάλι του αλλά τον πρόλαβαν. ένας άλλος Έβγαλε αφρούς από το στόμα του, και οι κόρες των ματιών του άρχισαν να στριφογυρίζουν και έμοιαζαν με της μπίλιες που έχουν κάτι ηλεκτρονικά μηχανάκια, αυτά που σου περνούν το βδομαδιάτικο σε μια ώρα. Εκείνος που πριν από το ματς είχε πέσει για ύπνο ξύπνησε από τα κλάματα, κλοτσισε το ξυπνητήρι του που δεν τον ειδοποίησε έγκαιρα και πλησίασε τον Μ.Α. με το ίδιο απλανές βλέμμα. Δεν του μίλησε, απλός τον κοίταξε. Ο Μ.Α. σήκωσε τα φρύδια του κάνοντας μια αρνητική κίνηση και ο άλλος γύρισε την πλάτη του και άρχισε να φεύγει χωρίς να αλλάξει καθόλου η έκφραση του. Η ψυχραιμία του με παραξένεψε και αμέσως τον ρώτησα πως καταφέρνει και είναι τόσο ψύχραιμος. αυτός με κοίταξε, θλιμμένα είναι αλήθεια, και μου είπε «είσαι τόσο νέος…εγώ έρχομαι εδώ 15 ολόκληρα χρόνια… έχω συνεργείο αποκλειστικά για μοτοσικλέτες «όλο προσόντα». κάποτε και εσύ θα είσαι σαν και εμένα ψύχραιμος…»
Δεν έδωσα σημασία στα λόγια του και πήγα στο ταμείο. Εκεί όλα έγιναν στα γρήγορα όπως πάντα γίνετε όταν πρόκειται να σου πάρουν χρήματα. αφού πλήρωσα 1000 δρχ ποσό οπωσδήποτε ξεφτιλισμένο για 5 ολόκληρες φλάντζες (Σχόλιο δικό μου εγώ έπαιρνα μηνιάτικο τότε σαν τεχνίτης 18000 δρχ για να καταλάβετε) προχώρησα στην παραλαβή. Όμως κάποιος με σταμάτησε και με ρώτησε αν ήμουν ανάμεσα σε αυτούς που πήραν τελικά ανταλλακτικά. μετά την καταφατική μου απάντηση με παρακάλεσε να τον ακολουθήσω. πήγαμε σε μια αίθουσα όμορφη, με μοκέτες στα πατώματα και ξύλινη επένδυση στον τοίχο. Εκεί ήμασταν Όλοι, και οι επτά δηλαδή που πήραν τελικά ανταλλακτικά, καθόλου κακή αναλογία αν σκεφτεί κανείς ότι το σύνολο Ήταν 70 άτομα. Ήλθαν ορισμένοι κύριοι με κουστούμια και μας παρακάλεσαν να σταθουμε ο ένας δίπλα στον άλλο. τότε ξαφνικά ορμιξαν μέσα φωτογράφοι και άρχισαν να μας τραβούν φωτογραφίες. αφού τελείωσαν, οι κύριοι με τα κουστούμια μας παρακάλεσαν να καθίσουμε. κάποιος από αυτούς, ο ποιο κύριος με το ποιο κουστούμι, Έβγαλε ένα μικρό λόγο. «αγαπητοί μου οργανώσαμε αυτή την μικρή γιορτουλα προς τιμή σας επειδή καταφέρατε και βρήκατε τα ανταλλακτικά που