Σας παρουσιάζω μερικές φωτογραφίες που πρόλαβα και τράβηξα στα διαλείμματα που έκανα συμμετέχοντας στο μάθημα οδήγησης σε χωμάτινο δρόμο. Το θέαμα και τα τοπία ήταν πολύ περισσότερα και τα έχει απεικονίσει επαγγελματίας φωτογράφος που μας ακολούθησε σε όλη τη διαδρομή εποχούμενος σε ένα varadero και ο οποίος κατάφερνε τη μια στιγμή να μας φωτογραφίζει και την άλλη να βρίσκεται πάλι μπροστά μας στις κορφές των βουνών στημένος για να μας ξαναφωτογραφίσει!
Αυτός λοιπόν ήταν ο πιό γρήγορος της ομάδας και ένας άλλος που θα σας δείξω πιο κάτω!
Ξεκίνημα με φανταστικό ανοιξιάτικο καιρό πρωί πρωί. Μετά τη συνάντηση στην Αττική οδό τη συνεχίσαμε στο τελείωμά της και φτάσαμε στο Τεχνολογικό Πάρκο του Λαυρίου.
Το θεωρητικό μάθημα περί προετοιμασίας για οδήγηση στο χώμα ξεκίνησε με ένα στριπτήζ του Δημήτρη...
Το στριπτήζ θέλησε να συνεχίσει ο Κώστας βγάζοντας τη μπότα του, αλλά όλοι πέσαν πάνω του και φωνάξαν ΜΗ!!!
Μετά από καμια ώρα ομιλίας και παρουσίασης φωτογραφιών από τον εκπαιδευτή Τάκη Μανιάτη, ανεβήκαμε πιο πάνω στο Τεχνολογικό Πάρκο όπου πριν από 50 χρόνια η γαλλική Pechiney άνοιξε εργοστάσια παραγωγής βωξίτη στην Ελλάδα. Η εταιρεία "Aluminium of Greece" ήταν ένα από τα πιο κερδοφόρα εργοστάσια παραγωγής αλουμινίου της Pechiney παγκοσμίως.
Σε πρώτο πλάνο, ο φίλος Δημήτρης απολαμβάνει το τοπίο κάτω από τη σκιά της τέντας της BMW Motorrad. Γαλλία και Γερμανία λοιπόν μας δείχνουν τα τοπία της Ελλάδας μας, παρέχοντάς μας τα μέσα γι αυτό...
Μια παλιά παροιμία λέει, πες μου το φίλο σου να σου πω ποιος είσαι!
Οι γερμανίδες λιάζονται μπροστά από τα ερείπια της γαλλικής "Πεσινέ".
Μαντέψτε ποιος σπαμάρει σε αυτήν τη φωτογραφία!!!
Η πρακτική εξάσκηση ξεκίνησε με το "ίσιωμα" του τιμονιού για οδήγηση σε όρθια θέση. Γιατί εξυπηρετεί η όρθια θέση στο χώμα; Θα σας το εξηγήσουν οι εκπαιδευτές όσοι πάτε στα επόμενα μαθήματα που εύχομαι να ακολουθήσουν.
Εδώ σηκώνει το τιμόνι μου ο Βασίλης Σαρόγλου που όσοι πάτε στο συνεργείο του Παναγιωτόπουλου θα τον έχετε συναντήσει. Το όνομα Σαρόγλου είναι από τα πλέον φημισμένα στην Ελλάδα στον χώρο των κλασσικών BMW και ο πατέρας του Βασίλη διατηρεί ένα από τα παλαιότερα και καλύτερα συνεργεία παλιών BMW στη Νέα Φιλαδέλφεια.
Όλο το team Παναγιωτόπουλος σηκώνει του Δημήτρη το τιμόνι!
Τι να λέμε τώρα! Η έκπληξη της βραδιάς, του μεσημεριού και της μέρας ολόκληρης. Η Ράνια, αναβάτρια μηχανής εμπειρίας
ολίγων μηνών ήρθε στα βουνά να μας δείξει πως πάνε οι GS στο χώμα που το 90% των ιδιοκτητών τους τις έχει για βόλτες στο Κολονάκι! Όσοι την έβλεπαν με δυσπιστία στην αρχή, άλλαξαν γνώμη όταν την ξανάβλεπαν στις κορφές των κακοτράχαλων βουνών να μας ακολουθεί κατά ρόδας. Που είναι εκείνο το emoticon με τη φατσούλα που κάνει respect, δεν το βρίσκω στις φατσούλες του φόρουμ;;;;
Να γιατί θέλει σήκωμα το τιμόνι για να μπορεί να οδηγάς όρθιος μας δείχνει ο Θανάσης. Ο Θανάσης - αν και ανήκων μετ' εμού στη "γερουσία" του φόρουμ
- εκτός της απίστευτης ταλαιπωρίας της χωμάτινης εκπαίδευσης, ήρθε και γύρισε (μαζί με τον Thanoseod) μπαμ - μπαμ από την Πάτρα...
Οι χαρές αρχίζουν!
Οι άντρες για δυο πράγματα ξεχωρίζουν. Το ένα ότι δεν κάθονται συνέχεια κάτω από τις τέντες γιατί δεν τους πειράζει ο ήλιος...
Χαρούμενα παιδιά, χαρά γεμάτα!
...το άλλο είναι ότι δεν βάζουν αντηλιακό...
Ο εορτάζων Θεολόγος σε στυλ Chuck Norris...
Τι να του λέει άραγε και δεν το πιστεύει;;;
Δυο ψάρια, ψαρούκλες δηλαδή, έξω από τα νερά τους!
Η πρακτική εκπαίδευση αρχίζει...
Για αρχή περιελάμβανε άπειρες βόλτες σε όρθια στάση πάνω στη μηχανή.
Αφού το εμπεδώσαμε αυτό, συνεχίσαμε με άπειρες βόλτες σε όρθια στάση πάνω στη μηχανή, αλλά με το ένα χέρι στο τιμόνι αυτή τη φορά για να εμπεδώσουμε και να διαπιστώσουμε αν όντως έχουμε τη σωστή όρθια στάση. Αν δεν την είχες, απλώς δεν μπορούσες να οδηγήσεις όρθιος πάνω στη μηχανή. Για να μην πολυλογώ και αναλύσω όλο το μάθημα της ημέρας, το απόγευμα μετά από ώρες εξάσκησης και αφού (νομίζαμε) ότι είχαμε μάθει την όρθια στάση, κάναμε βόλτες πάνω στα θηρία με το αριστερό χέρι στον αέρα και το αριστερό πόδι να κάθεται πάνω στη σέλα...
Η παιδική χαρά συνεχίστηκε με πολλές ασκήσεις. Βαρετές, κουραστικές, ανιαρές πολλές από αυτές, αλλά όταν βγήκαμε στο βουνό καταλάβαμε ότι ήταν απαραίτητες για να μπορούμε να πηγαίνουμε με άνεση και ασφάλεια.
Να σημειώσω εδώ, ότι παρ' όλο που κάναμε ώρες ολόκληρες βόλτες με 15-20km/h με πρώτη και δευτέρα πάνω στη μηχανή κάτω από τον ανοιξιάτικο μεσημεριανό ήλιο, ο boxer δεν ανέβασε ποτέ θερμοκρασίες και η ένδειξη ήταν πάντα στις 4 μπάρες. Σε μένα μου έδειχνε μια την κάτω κάτω και άλλες τρεις πιο πάνω με τα λάδια μου να έχουν κλείσει τις 7.000 χιλιόμετρα από το τελευταίο σέρβις.
Κάποια στιγμή ένα θεριό ξεκουράστηκε λιγάκι.
Ευκαιρία για μάθημα πως τη σηκώνουμε τη μηχανή. Ο Τάκης Μανιάτης σήκωσε σαν ποδήλατο τα 250 κιλά της Adventure, τόσο γρήγορα που δεν πρόλαβα να το καταλάβω και να τραβήξω φωτογραφία...! Ευτυχώς υπάρχει και βίντεο,
