Μερα 0
Αθηνα - Λαρισα - Σερρες
630 km
Το ταξιδι αυτο ηταν στην ακρη του μυαλου μου εδω και χρονια. Παροτι ειχα γραψει αρκετα χιλιομετρα στην Ευρωπη, τα Βαλκανια παρεμεναν ενας αγνωστος προορισμος... Κουβεντες τριγυρω και η λογικη επεμεναν οτι ειναι επικινδυνες/δυσκολες χωρες με χαλια δρομους και περιεργους ανθρωπους, οπου το να σε ληστεψουν ειναι το λιγοτερο που θα μπορουσες να παθεις. Ομως εγω δεν φημιζομαι για την λογικη μου, οπως δεν φημιζομαι για το οτι ακουω αυτα που μου λενε οι αλλοι!
Κατι η αγαπη μου για την Βαλκανια κουλτουρα, κατι η περιεργεια μου, κατι η επιμονη μου να κοιταω τους φοβους μου στα ματια και να τους νικαω, και το ταξιδι αυτο ειχε ηδη αρχισει να παιρνει σαρκα και οστα. Παρα την πιεση της δουλειας ο χρονος ειχε βρεθει: οι μερες του Πασχα ηταν οτι επρεπε.
Ετσι αρχισε η παλια και αγαπημενη διαδικασια της οργανωσης του ταξιδιου... Χαρτες, ταξιδιωτικοι οδηγοι, κλεφτες ματιες σε ταξιδιωτικα φιλων και γνωστων και βεβαια η κλασσικη συνταγη: τραβαμε μια γραμμη στο χαρτη και αρχιζουμε: "α και αυτο ειναι ωραιο, κατσε να το βαλουμε μεσα στο δρομο μας/ναι αλλα και το αλλο ειναι καλο, βαλε και αυτο κλπ"
Ο κεντρικος σκοπος του ταξιδιου δεν ηταν να γραψουμε πολλα χιλιομετρα, αλλα να δουμε οσο γινοταν περισσοτερο χωρια, επαρχιακους δρομους και να γνωρισουμε το αληθινο προσωπο των Βαλκανιων: τους ανθρωπους και την καθημερινοτητα τους...
Θα ξεκινουσαμε απο Αθηνα για Σερρες και απο εκει θα περνουσαμε στη Βουλγαρια και θα βγαιναμε στον επαρχιακο για Σερβια και Nis. Απο εκει την επομενη μερα θα περνουσαμε ολη τη Σερβια προς τα δυτικα και θα μπαιναμε στη Βοσνια Ερζεγοβινη με προορισμο το Σαραγεβο. Μετα θα κατεβαιναμε την τρομερα γραφικη διαδρομη μεσα απο τα φαραγγια του Dormitor προς τα συνορα με Μαυροβουνιο και θα καταληγαμε στο εκπληκτικο Kotor. Και μετα η επιστροφη για Ελλαδα θα γινοταν μεσω Αλβανιας δινοντας μας μια ευκαιρια να δουμε και αυτη τη "τρομακτικη" για πολλους χωρα.
Το ταξιδι σχεδιαζα να το κανω μονος μου οπως κανω συνηθως αλλα αυτη τη φορα τα πραγματα θα ηταν πολυ διαφορετικα. Η αναπαντεχη γνωριμια μου με ενα γλυκυτατο παλικαρι τον Βαγγελη και το παθος που εδειχνε να εχει για τα ταξιδια με εκαναν να του προτεινω να ερθει μαζι μου! Ειναι σπανιο συναισθημα οταν μπορεις με κατι μικρο για εσενα να προκαλεις τοσο μεγαλη χαρα σε εναν ανθρωπο! Ο Βαγγελης ξετρελλαθηκε και απο εκει και περα ολο για το ταξιδι μου μιλουσε!
Ειχε ξεχασει τα παντα! Δουλεια, σπιτι, ακομα και την κοπελα του! Το μονο που σκεφτοταν ηταν το ταξιδι αυτο!
Οι μερες περασαν, οι τελευταιες προετοιμασιες τελειωσαν και η μερα που θα ξεκινουσαμε ειχε φτασει. Την προηγουμενη μερα και κυριολεκτικα την τελευταια στιγμη ειχα ακομα μια προσθηκη στο ταξιδι: ο αδερφικος μου φιλος και εταιρος μοτοταξιδιωτης Πανος με ειχε ρωτησει αν θα μπορουσε να ερθει και εκεινος. Πως να του αρνιομουν;
Μεγαλη Πεμπτη λοιπον και το προγραμμα ειχε αναχωρηση μετα τη δουλεια για Σερρες. Κλασσικα Πεμπτη πρωι και τα πραγματα ηταν ακομα απλωμενα παντου και οι βαλιτσες ακομα αδειες!
Γρηγορο πακεταρισμα το πρωι και μετα βουρ για τη δουλεια. Ευτυχως η μερα ηταν ησυχη και ετσι καταφερα να φυγω νωρις το μεσημερι για να συνεχισω το μαζεμα. Μια ζωη τελευταια στιγμη με την ψυχη στο στομα ειμαι!
Κλασσικα στο ραντεβου τα McDonalds στην Εθνικη οδο τα παιδια ηταν ηδη στον 3 καφε οταν εφτασα -εχω μια καπως ιδιαιτερη σχεση με το χρονο, τι να κανουμε;
Τα χαμογελα στα προσωπα ολων ομως για το μεγαλο ταξιδι μπροστα μας δεν αφηναν κανενα περιθωριο στεναχωριας!
Ο Πανος...
Ο Βαγγελης...
Η αφεντια μου...
...ενω τα αλογα μας περιμενανε φορτωμενα και ανυπομονα να βγουν στο μακρυνο δρομο...
