Ετοιμασαμε τις μηχανες και πηγαμε ακριβως διπλα απο το ξενοδοχειο στην κεντρικη πλατεια της πολης για ενα πρωινο καφεδακι και τα απαραιτητα Σερραικα γλυκισματα. Οι πρωινοι θαμωνες της καφετεριας χαζευαν την Αυρα (η μαλλον τα αυτοκολλητα στις βαλιτσες της) ενω εμεις απολαμβαναμε τον καφε και σχεδιαζαμε το προγραμμα της ημερας.
Παρασκευη πρωι και αντι να ειμαστε κολλημενοι σε καποια λεωφορο της μπαχαλουπολης ειχαμε ανοιχτους χαρτες και ειμασταν ετοιμοι για να ταξιδεψουμε σε αγνωστους προορισμους... Μαγεια! Με τετοιες σκεψεις η χαρα δεν μπορουσε να κρυφτει!
Hταν ωρα να φευγουμε ομως. Πως γουσταρω να βλεπω τετοιες εικονες... Η ζωη πισω απο μια ζελατινα....
Αφησαμε πισω την πολη που θυμιζε εντονα κεντρο Θεσσαλονικης -καποιοι θα την ελεγαν ασχημη αλλα εγω εχοντας τοσες αναμνησεις απο τη Θεσσαλονικη ομολογω οτι εβρισκα αυτη την εικονα ομορφα γνωριμη...
