Τα συνορα πλεον ηταν ζητημα λιγων χιλιομετρων, οταν ειδα ενα μεγαλο εγκατελλειμενο κτηριο, θλιβερο απομειναρι της Σοβιετικης εποχης, που ομως δεν θα μπορουσα να μην σταματησω για λιγο για να χαζεψω... Ποσες ευκαιριες εχει κανεις να κανει ενα ταξιδι στο χρονο πισω απο το σιδηρουν παραπετασμα;
Δεν εχω ιδεα τι ηταν αυτο το μερος... Ισως εργοστασιο κατασκευης πολεμικου υλικου;
Εκει μας περιμενε μια πολυ ομορφη εκπληξη ομως! Μια απο τις πολλες που θα βρισκαμε μπροστα μας σε αυτο το ταξιδι...
Πλησιασα στα καγκελα και το αλογο γυρισε και ηρθε προς το μερος μου... Δεν εχω πολλες σχεσεις με αλογα γενικα αλλα μου εκανε εντυπωση που ηταν τοσο φιλικο... Ηρθε μπροστα μου και το χαιδεψα ησυχα...
Μια υπεροχη απεριγραπτη στιγμη... Ποση ομορφια μπορει να κρυβεται αναμεσα στα χαλασματα...
Σκεφτηκα ποσο σου αρεσουν τα ζωακια ματια μου και ποσο θα χαμογελουσες με αυτη την εικονα αν ησουν εδω...
Καθως φευγαμε μας κοιτουσε με παραπονο και ηθελα τοσο πολυ να εβρισκα τροπο να το ελευθερωνα αλλα ελπιζα οτι ο επιστατης που εκοβε βολτες στο βαθος θα το φροντιζε...
To δικο μου ομως αλογο ηταν ελευθερο και με περιμενε υπομονετικα να συνεχισουμε το δρομο μας...
