Αφου περασαμε τις επομενες δυο ωρες βουλωνοντας τις αρτηριες μας με την τοπικη πανιδα, φυγαμε απο το εστιατοριο με κατι χαμογελα τεραστια!
Αυτη η πολη ειχε μια πολυ ομορφη χροια και ολοι την ειχαμε ηδη λατρεψει -πραγματικα δεν θελαμε να τελειωσουμε τη βραδια ακομα!
Ετσι και μιας και η ωρα ηταν ακομα σχετικα νωρις (ειδικα για Ελληνες) τα παιδια προτειναν να παμε σε καποιο μαγαζι για ενα ποτακι. Παροτι αυτο δεν ειναι κατι που συνηθιζω να κανω στα ταξιδια μου, δεν ηθελα να τους χαλασω το χατηρι οποτε φυγαμε!
Κατευθυνση λοιπον ξανα για τον πεζοδρομο -ειχαμε αρχισει να γινομαστε πλεον εξπερ στην πολη- οπου καταληξαμε σε ενα κυριλε μπαρακι (εγω θα προτιμουσα κανενα ροκαδικο αλλα αντε βρες το τωρα...), το οποιο ομολογουμενως ομως ηταν πολυ φροντισμενο και με πολυ ομορφο κοσμο.
- Ρε παιδια ολοι μεσα ειναι ντυμενοι στην τριχα. Εμεις ειμαστε σαν τους λετσους, αξυριστοι με τζιν και αθλητικα. Θα φαμε πορτα.
- Παμε λεμεεεεε ειπαν με μια φωνη εχοντας lockαρει ηδη στους ...στοχους εντος του μαγαζιου!
Μιας που ημουν ο μονος που μιλουσε αγγλικα, πηγα στη κοπελια στην πορτα για να συνεννοηθω. Χαμογελασα και ειπα, γεια, ειμαστε για ενα ποτακι.
Χαμογελασε γλυκα και μου ειπε: Ξερετε το μαγαζι ειναι γεματο...
(ωπα, να η πορτα που λεγαμε)
...αλλα αν θελετε μπορειτε να κατσετε στη μπαρα για ενα ποτο και αμα αδειασει καποιο τραπεζι μετακινειστε.
Στο ακουσμα των μαγικων λεξεων "μπαρα" και "ποτο" ημασταν ηδη μεσα και αραζαμε! Τραπεζι; Τι να το κανουμε; Ο πρωτος κανονα του καλου αλκοολικου ειναι "κρατα τους φιλους σου κοντα και τον μπαρμαν κοντυτερα"! Ποιος ημουν εγω για να τον σπασω;
Αρχισα να χαζευω τον κοσμο μεσα στο μαγαζι... Παντου γυναικοπαρεες μονες τους, ντυμενες αψογα και σε κατι απομερες γωνιες ελαχιστοι αντρες που εμοιαζαν με διασταυρωση Πολωνου υδραυλικου και μοσχαριου να μπεκρουλιαζουν!
Καπου εδω ηταν που οι Ελληνες μοτοταξιδιωτες ειχαν τα ...τυχερα τους!
Μαλλον ξεχωριζαμε σαν τη μυγα μες το γαλα, γιατι δυο ακρως εντυπωσιακες κοπελες που καθονταν απεναντι μας αρχισαν να μας χαμογελουν γλυκα. Ε δεν ηταν ευγενικο να τις αγνοησουμε, ετσι δεν ειναι;
Τα παιδια ακομα και αν μιλουσαν Αγγλικα ηταν απασχολημενοι να μαζευουν τα σαγονια τους απο το πατωμα, οποτε ο κληρος επεσε παλι στον πιο ψυχραιμο και χαλαρο της παρεας να συννενοηθει!
Βεβαια απο ενα σημειο και μετα οι κοπελες μου ειχαν πιασει την κουβεντα φουλ και εγω δεν ηξερα τι να τις κανω! Γυρισα στα παιδια που οντας ...ντροπαλα αγορια καθονταν λιγο πιο διπλα και τους ειπα: Ελατε εδω ρεεεεε! Δεν ξερω τι αλλο να τους πω! Παρτε τις!
Περα απο την πλακα η γνωριμια αυτη ηταν μια πολυ ευχαριστη εκπληξη. Παρα την εμφανιση τους, και οι δυο ηταν συμπαθεστατες και πολυ φιλικες, χωρις ιχνος τουπε η υφους, ετη φωτος απο πολλες κοπελες στην Ελλαδα σε αντιστοιχες καταστασεις...
Χαρακτηριστικα, η μια κοπελα επινε
Ρακια (ο τονος στο ι), ενα ντοπιο ποτο πολυ κοντινο στη δικια μας ρακη, και οταν τη ρωτησα τι ηταν αυτο μου προσφερε το ποτηρι της χαμογελαστα λεγοντας "δοκιμασε!" Δεν το εκανα αλλα και μονο η προσφορα της με αφησε αναυδο!
Δεν θα μπορουσα να φανταστω ποτε ενα τετοιο σκηνικο να επαιζε στην Ελλαδα...
Απιστευτοι ανθρωποι! Ανοιχτοκαρδοι, καλοσυνατοι, φιλικοτατοι, χωρις προκαταληψεις και στεγανα! Σε μια εποχη μιζεριας, καχυποψιας, υπεροψιας και ελλειψης εμπιστοσυνης τετοιες αντιδρασεις ηταν πραγματικα σαν το τρεχουμενο νερο μεσα στην ερημο.
Βεβαια το θεμα "ποτο" ειναι ενα κεφαλαιο απο μονο του! Πρεπει να σημειωσω οτι οι Σερβοι μπαρμεν εχουν ενα σοβαρο θεμα με τα κοκτειλς... Παραγγειλαμε Βοτκα λεμονι (το γνωστο Screwdriver) και μας εφεραν μια βοτκα σκετη με ενα λεμονι μεσα!
Αν ποτε βρεθειτε σε αυτα τα μερη εχετε το νου σας οτι αλλο θα παραγγειλετε και αλλο θα παρετε τελικα.
Απο την αλλη με τις τιμες που ειχαν μπορουσαμε να πιουμε ολο το Βοσπορο!
6 βοτκες, 2 γυροι σφηνακια, και 4 ρακιες και το συνολο; 20 ευρω για τα παντα! Απιστευτο!
Η μεγαλυτερη πλακα ομως ηταν οταν οι κοπελες σηκωθηκαν για να φυγουν! Στην καλυτερη περιπτωση φταναμε μεχρι τον ωμο τους! Το θεαμα ηταν απιστευτα αστειο! Τετοιες γυναικες θες ανεμοσκαλα για να τις φτασεις!
Μας χαιρετησαν μαθαινοντας μας μαλιστα και το Σερβικο φιλι* (3 φορες σταυρωτα στο μαγουλο) και μας εδωσαν email και Facebook τους για να κρατησουμε επαφη... Τι να πει κανεις; Απιστευτοι ανθρωποι!
* Βεβαια ο φιλος Πανος μαλλον ηταν λιγο ανεπιδεκτος μαθησεως και επεμενε να κανει επαναληψεις για να το εμπεδωσει!
Δεν θα μπορουσα να σκεφτω καλυτερο τροπο να κλεισει μια τετοια υπεροχη μερα! Γυρισαμε στον ξενωνα με κατι τεραστια χαμογελα και πεσαμε για υπνο κατακοποι αλλα με μια απιστευτη διαθεση! Η Σερβια μας ειχε αφησει καταπληκτους μεχρι στιγμης... Και ακομα δεν ειχαμε δει τιποτα...