Η ωρα περνουσε ομως και ετσι αποφασισαμε οτι θα επρεπε να επιστρεψουμε στο ξενωνα για να φορτωσουμε και να ξεκινησουμε. Σημερα το προγραμμα ειχε προορισμο το Sarajevo στην Βοσνια Ερζεγοβινη.
Θα παιρναμε την αψογη εθνικη οδο προς το Βελιγραδι και μετα απο 50 χιλιομετρα θα βγαιναμε στους επαρχιακους προς τα συνορα μεσω Krusevac και το μοναδικο χωριο του Κουστουριτσα στη Mokra Gora. Απο εκει θα περνουσαμε μια περιοχη μοναδικης ομορφιας σε εναν στενο ορεινο δρομο με απειρα τουνελ που ακολουθει ενα μεγαλο ποταμο της περιοχης για να καταληξουμε τελικα στο μυστηριωδες για εμας Sarajevo...
Τα χιλιομετρα δεν ηταν τοσο πολλα, αλλα ηταν ως επι το πλειστον σε επαρχιακο δικτυο που σημαινε οτι θα φταναμε στο Sarajevo μαλλον προς το βραδυ. Το καλο στην υποθεση ηταν οτι ειχα ηδη προνοησει να κλεισω τον ξενωνα που θα μας φιλοξενουσε. Αν και σπανιως κανω κατι τετοιο, οταν ειχα δει φωτογραφιες του συγκεκριμενου hostel ειχα ξετρελλαθει και ηθελα οπωσδηποτε να κλεισω εκει ενα δωματιο! Η πραγματικοτητα δεν με διεψευσε...
Στην επιστροφη ειχαμε την ευκαιρια να κανουμε μια βολτα και απο μια τεραστια ανοιχτη αγορα -κατι αναμεσα στα παζαρια και τις λαικες μας- για να χαζεψουμε την καθημερινοτητα των ντοπιων... Ειπαμε οτι σε αυτο το ταξιδι το μεγαλυτερο αξιοθεατο ηταν να δουμε τα μικρα και καθημερινα....
Εδω εβρισκε κανεις τα παντα...
Απο σουβενιρ (που τα παιδια τιμησαν δεοντως)...
...μεχρι απορρυπαντικα, ρουχα και παλια ρωσικα κειμηλια...
....και ακομα αυγα και λαμπαδες;! Ειχαμε ξεχασει οτι σημερα ηταν Μεγαλο Σαββατο!
Εδω βρισκοταν η πραγματικη καθημερινοτητα των Σερβων. Αναμεσα σε δεκαδες ξεχαρβαλωμενα ποδηλατα....
...και μισοσαπισμενα αλλα μαχιμα Lada. Η εικονα ενος φτωχου αλλα ζεστου λαου που προχωραει αδιαμαρτυρητα και με αξιοπρεπεια. That's the Balkan way!
Γυρισαμε πισω οπου φορτωσαμε τις μηχανες, ενω ο Βαγγελης εγινε κολλητος με τον ομολογουμενως φιλικοτατο υπευθυνο του hostel που αφου μας εδωσε οδηγιες και προτασεις για το τι να δουμε στο δρομο μας ευχηθηκε καλη ανταμωση ξανα!
Με τον ηλιο να λαμπει βγηκαμε στο δρομο και τα χαμογελα δεν μπορουσαν να κρυφτουν πισω απο τις σκουρες ζελατινες με τιποτα...
On the road again...
