Απο εκει και μετα ξεκινησε μια πανεμορφη διαδρομη...
...με το δρομο να περναει διπλα σε ενα μεγαλο ποταμο της περιοχης, ο οποιος εχει πλημμυρισει καποιες πεδιαδες φτιαχνοντας εικονες που απλα δεν περιγραφονται... Το φως ειχε πλεον σχεδον χαθει και απο τη μια στεναχωριομουν που δεν θα απολαμβαναμε αυτο το κομματι με το φως της μερας, αλλα απο την αλλη ακομα και ετσι η εικονα ηταν μαγικη...
Σταματησαμε στην ακρη του δρομου για λιγο για να απολαυσουμε το τελευταιο φως της μερας πανω απο τη λιμνη... Υπηρχε μια σιωπη και μια απροσδιοριστη μελαγχολια που ομως ταιριαζε τοσο με τις εικονες αυτες.
Μεγαλο Σαββατο, Πασχα 2011
