To μονο θεματακι που ειχαμε με αυτη την διαδρομη ηταν ενα κομματι δρομου που ο δικος μου χαρτης εδειχνε με λευκο, που σημαινε χωματοδρομος. Ο Πανος απο την αλλη πλευρα ειχε ενα χαρτη που το σηματοδοτουσε ως ασφαλτοστρωμενη οδο, οποτε δεν ξεραμε τι θα συναντησουμε.
Με τον ηλιο να πεφτει τελικα βρηκαμε το δρομο αυτο και....
...απογοητευση! Ο δρομος ηταν ενα στενο μονοπατι ουσιαστικα, στρωμενο προχειρα με τσιμεντο, που ελισσοταν αναμεσα σε χωραφια και λοφους. Αυτο ηταν ο δρομος για το Kotor; Ειχαμε γυρω στα 60 χιλιομετρα για να φτασουμε. Θα μας εβγαινε η ψυχη ετσι!
Ομως σε ολο αυτο το ταξιδι ειχαμε την τυχη με το μερος μας, οποτε και αυτη τη φορα η εκπληξη δεν αργησε να ερθει! Λιγο παρακατω συναντησαμε αυτο: μια ολοκαινουργια φαρδια εθνικη οδο που ειχε φτιαχτει προσφατα και ενωνε την περιοχη αυτη με τα παραλια!
Παροτι δεν υπηρχε στους χαρτες και το GPS αποφασισαμε να ακολουθησουμε τους ντοπιους που περνουσαν και δεν θα μπορουσαμε να ειχαμε κανει καλυτερη επιλογη!