Η σταση κρατησε λιγη ωρα... Τα συναισθηματα και θα χαμογελα πολυ περισσοτερο ομως.
Και μας συνοδεψαν στα τελευταια χιλιομετρα της διαδρομης για το καμπινγκ που θα βρισκαμε τα φιλαρακια απο τη λεσχη VFR.
Αφου φτασαμε, η πρωτη σταση καθε μηχανοβιου που σεβεται τον εαυτο του δεν θα μπορουσε να ειναι αλλη απο το ωραιο μπαρακι για μια παγωμενη μπυριτσα και απολαυστικο ξεμουδιασμα μετα απο μια γεματη οδηγικα μερα...
Στησαμε τις σκηνες μας και ριξαμε μια ματια στο μερος...
Εδω μενουν μηχανοβιοι φιλε μου... Ημασταν σιγουρα αναμεσα σε καλη παρεα οπως και να ειχε...
