Κατσαμε να τσιμπησουμε κατι οικονομικα μιας που δεν ειχαμε ερθει και με τα κατοσταρικα να φευγουν απο τις τσεπες, και τελικα τιμησαμε την πατροπαραδοτη κλασσικη συνταγη του ελληνικου fast food (λεγε με σουβλακι). Βεβαια και εδω ειχαμε ενα μικρο θεματακι, μιας που το ενα ειχε μεν φοβερα σουβλακια αλλα ανυπαρκτο σερβις (κοινως ΔΕΝ μας πηρε κανεις την παραγγελια ποτε), ενω το αλλο ειχε μεν σερβις αλλα ΟΧΙ σουβλακια, ενω το τριτο οπου καταληξαμε ειχε σερβις και σουβλακια αλλα δεν ηταν και οτι καλυτερο.
Μικρο το κακο ομως! Ειχαμε ερθει χωρις προγραμμα, και δεν θα μας χαλουσε τιποτα τη διαθεση!
Καπου εκει συναντησαμε και μερικα απο τα παιδια που μολις ειχαν κατεβει στην παραλια για να τσιμπησουν κ αυτοι κατι, και οι οποιοι παθανε ενα μικρο σοκ βλεποντας με εκει -δεν τους ειχα ενημερωσει οτι θα ερθω οντας αποφαση της τελευταιας στιγμης κυριολεκτικα- ομως πραγματικα χαρηκαν παρα πολυ που θα ημουν και εγω στην παρεα τους το βραδυ!
Η συνεχεια γραφτηκε στο μπαρακι του καμπινγκ οπου μαζευτηκε σιγα σιγα ολη η παρεα...
Καποια απο τα παιδια ειχα να τα δω ενα χρονο ακριβως μιας που ειχαμε συναντηθει παλι στην προηγουμενη πανελληνια της λεσχης στην Παργα και η χαρα της ανταμωσης ηταν μεγαλη. Βεβαια σε αυτο βοηθησαν και τα μπουκαλια παγωμενης Κρητικης ρακης που εκαναν την εμφανιση τους. Τωρα αν αυτο ηταν πριν η μετα τις μπυρες και τα σφηνακια που καποια στιγμη εκαναν γυρους θα σας γελασω. Το μονο σιγουρο ηταν οτι τα τα χαμογελα εδιναν και επαιρναν και η καλη διαθεση ξεχειλιζε...
Καποια στιγμη αραξα πισω και κοιταξα τα παιδια και τα γελαστα προσωπα. Πολλοι ειχαν γινει καλοι φιλοι με καποιους, καποιοι κολλητοι, καποιοι ειχαν βρει τον ερωτα της ζωης τους απο τη λεσχη, και ολο αυτο ηταν
δικο μου δημιουργημα! Ενοιωσα περηφανος γιατι αυτο το μικρο "παιδι" που ειχα φτιαξει το 2008 ειχε φτασει σημερα να αποτελει σημειο αναφορας και πηγη φιλιας για ολους αυτους τους ανθρωπους που υπο αλλες συνθηκες δεν θα ειχαν συναντηθει ποτε...
Παντα ηθελα να μπορω να βοηθαω τους ανθρωπους γυρω μου και με αυτη τη λεσχη το ειχα κανει. Να που εκανα και κατι σωστο στη ζωη μου μια φορα!
Χαμογελασα πλατια και πηρα μια βαθια ανασσα... Ημουν αναμεσα σε αγαπημενους φιλους και ευτυχισμενος. Τι αλλο να ζητουσα;
Η βραδια εκλεινε με τον ομορφοτερο τροπο και η τουρτα και οι χοροι που ακολουθησαν ηταν απλα το κερασακι στο δικο μου γλυκο... Ανθρωπων εργα και σχεσεις...