22-8-09-ΣΑΒΒΑΤΟ: Αυτή η μέρα σηματοδοτεί και το τέλος σε Γαλλικό έδαφος, μιας και θα μπω πλέον Ελβετία και διανυκτέρευση στον αδελφό μου που ζει εκεί. Τα πράγματα φορτώθηκαν, η μηχανή διψά για χιλιόμετρα, κ’εγω το ίδιο… Με τον D965 που είναι ένας δρόμος πολύ καλός, και μια καλή γεύση, στην καρδιά της αγροτικής ζωής της ευρύτερης περιοχής. Χωράφια αμπέλια και το βασικό χρώμα της φύσης το πράσινο….
Μετά από το χωριό Chatillon-S αλλάζω σε D928 και μετά από 21χιλ φτάνοντας στο χωριό Recey-s-Ource οδηγώ στον D428. Όλη αυτή η διαδρομή είναι εξαίρετης φυσικής ομορφιάς.
Στην πόλη Langres πιάνω τον N19-E54, με αυτόν τον δρόμο φτάνω στην πόλη Belfort σκεπτόμενος για διανυκτέρευση. Βρίσκομαι περίπου 60χιλ μέχρι να μπω Ελβετία. Οπότε αράζω και χαλαρά αύριο θα είμαι στον αδελφό μου.
Φτάνω στο ξενοδοχείο Ibis το οποίο είναι λίγο έξω από την πόλη, κάτι σαν προάστιο. Η περιοχή είχε το όνομα Danjoujin. 319χιλ έγραψα σήμερα σε επαρχιακούς, πολύ ξεκούραστα και άνετα. Αράζω λίγο στο δωμάτιο να με πιάσει και η πείνα, για να βγω να δω και την πόλη. Το ρόλο στο ξυπνητήρι το έπαιζε το στομάχι που άρχισε να θορυβεί..
Παρόλο που είχα απόσταση με το κέντρο της πόλης περίπου στα 4χιλ, δεν με χάλασε καθόλου και ξεκινώ πεζός. Χάρτη στο χέρι της πόλης και πάμε… Στον δρόμο λίγο πριν φτάσω στο κέντρο πέφτω σε ένα μαγαζί κεμπάπ.. πιάνω εξωτερικό τραπεζάκι και του έδωσα και κατάλαβε. Χτυπώ και δυο εσπρεσακια στο καπάκι, και ξεκινώ με γεμάτες μπαταριές προς κέντρο.
Φτάνοντας κόσμος αρκετός και πολλά παιδιά να παίζουν σε πλατείες, η πόλη μέσα στο πράσινο, και ένα ποτάμι να διασχίζει το κέντρο της.
Την μεγαλύτερη εντύπωση, και κόλλημα μπορώ να πω είναι όταν βγήκα σε ένα ύψωμα της πόλης. Εκεί πέφτω μπροστά σε ένα τεράστιο πέτρινο λιοντάρι. Σαν να έχει λαξευτή το σχήμα του λιονταριού, σε τεράστιο βράχο.
Από εκεί ξεκινά, και τα οχυρωματικά τοίχοι της πόλης, και το φρούριο της. Με υπόγειες στοές, και σοκάκια και δεξιά και αριστερά αναχώματα, νομίζεις ότι είσαι στην πρώτη γραμμή του πολέμου.
Πολυβολεία καλά κρυμμένα που ήταν δύσκολο να ανακαλύψεις και πανύψηλα πέτρινα τοίχοι έφτασα στο ψηλότερο σημείο. Θέα μοναδική…!!!!
Η ώρα η καταλληλότερη, στην δύση του ηλίου. Αυτές τις στιγμές απλά δεν θέλω τίποτα. κάθομαι και απολαμβάνω….
