Η Πατινιώτικη δίπλα (τοπικό γλυκό) του Skippybi...
H πανδεσία γλυκών που κτυπήσαμε...
Το μαγαζί με τα απόλυτα γλυκά αλλά και την απόλυτη θέα...
Τα φιλαράκια, στο μπαλκονάκι με θέα τον Κάτω Κάμπο...
Το πιάτο του Βασίλη, γεμάτο ψάρια...
Φρέσκο χταποδάκι τηγανητό..
Και το δικό μου πιάτο... 
Τα δυσάρεστα, η ώρα την επιστροφή του ζεύγους..
Με το ζόρι σκάγαμε κανένα χαμόγελο...
Η μόνη παρηγοριά ήταν ότι δώσαμε σύντομα ραντεβού
σε κάποιο σημείο της Ελλάδος...
Δεν ξέρω που, μην ρωτήσετε, αλλά δεν έχει σημασία,
η παρέα μετράει και όχι η τοποθεσία...
Βασίλη μου και Μαρία, μας πήρατε ένα κομμάτι της καρδιάς μας, από ολους μας,
και σε αυτό το κενό τοποθετήσαμε την καλοσύνη και το χαμόγελο σας...
Μας λείπετε...