Κάτι οι δουλειές κάτι οι διακοπές και η τεμπελιά των ημερών, δεν κατάφερα να γράψω μέχρι τώρα για το πολύ ωραίο τριήμερο που περάσαμε εκεί πάνω στα βουνά.
Οι διαδρομές, σκέτη απόλαυση και αν μιλάμε για νότια και κεντρική Πίνδο που πήγαμε εμείς, όσες φορές κι αν περάσεις, κολλάς...
Για την παρέα τι να πώ.
Ολοι φοβερά τιμόνια, μα πάνω απ'όλα φοβερά παιδιά.
Και τι δεν είπαμε εκεί πάνω μεταξύ φαγητού και καφέ...
Ο φίλος μου Στράτος (strats), οφείλω να ομολογήσω έχει κάνει τη μεγάλη διαφορά πιά, στον τρόπο που οδηγεί. Πέρισυ, κάναμε πάλι μαζί τα Αγραφα και δεν είχε καμμία σχέση με αυτό που έβλεπα τώρα. Στην δε ανάβαση Μπράλου, που κάναμε στην επιστροφή, λύσσαξε για τα καλά. Μπράβο Στράτο...
Ο Χάρης πολύ καλός συνταξιδευτής και σίγουρο τιμόνι. Μετρημένος εκεί που πρέπει και πολύ γρήγορος. Πολύ ωραία η κατάβαση που κάναμε στ'Άγραφα, δίπλα δίπλα.
Τον Σταύρο δεν τον ήξερα, τον γνώρισα εκεί. Πλάγιασμα και γκάζι όσο δεν πάει, πάντα με χαμόγελο και διάθεση να βοηθήσει.
(Σταύρο που τα έμαθες αυτά τα κόλπα πήγαινε-έλα με τις μηχανές στα χέρια
Μιλάμε μας κούφανε. Μετέφερε τις μηχανές πέρα δώθε στο γκαράζ του ξενοδοχείου λες και ήτανε παπάκια...
Να'μαστε όλοι καλά, να το ξανακάνουμε σύντομα.
Κ'όμως είμαστε στην Ελλάδα, ούτε 300 χλμ. απ' την Αθήνα...
Ολη η παρέα στον Προυσσό για καφέ...
...και πάλι στην πλατεία των Αγράφων,
...λίγο πριν φτάσουμε στο φράγμα της λίμνης Πλαστήρα.
