[Markas]

Φτάνουμε λοιπόν στην παραλία από πάνω και ψάχνουμε να βρούμε την παρέα. Στρίβοντας σε ένα αδιέξοδο χωματόδρομο που κατέληγε σε παραλία βλέπουμε 4 γνωστές μηχανές παρκαρισμένες στην άκρη. Προφανώς οι φίλοι μας βρίσκονται κάπου εκεί, αλλά πού;
Η Κική κατεβαίνει και εγώ προχωράω ελάχιστα μέσα στην αρχή της παραλίας ίσα ίσα μήπως τους δω. Εκείνη τη στιγμή ακούω δύο τύπους λίγο πιο πέρα να λένε ο ένας στον άλλο: «Σιγά ρε, δεν υπάρχει περίπτωση να περάσει…» Ε αυτό ήταν, ο κύβος έπεσε που λένε . Αρχίζω τα γκάζια, καλά πάμε στην αρχή αλλά σιγά σιγά βάθαινε η άμμος. Γρήγορα βλέπω μια παρέα να βγαίνει βιαστική από τη θάλασσα και να χορο###### φωνάζοντας. Ευτυχώς είναι η παρέα μας γιατί δεν ξέρω για πόσο θα συνέχιζα έτσι πριν με λιθοβολήσουν οι λουόμενοι. Και εννοείται πως μόλις σταμάτησα μπροστά τους δε μπορούσα να συνεχίσω μόνος μου χωρίς σπρώξιμο γιατί ναι μεν έχω τακούνια αλλά είναι στα τελευταία τους και η μηχανή πολύ βαριά για τέτοια κόλπα.
Οπ, νατος και ο φίλος Καλουρής (με το καπέλο)