[tsatsos]

Ειδαμε ενα καφενεδακι(το μοναδικο του χωριου)και ειπαμε να πιουμε εναν καφε να βγαλουμε μερικες φωτογραφιες και να φυγουμε.Οι δυο τρεις ανθρωποι που καθονταν εκει μας προσκαλεσαν στο τραπεζι του και μιας και δεν μιλουσαν αλλη γλωσσα εκτος απο Τουρκικα η αμηχανια ηταν εκδηλη..





Με νοηματα και λιγες λεξεις οταν καταλαβαν γιατι ημασταν εκει δεν μπορειτε να φανταστειτε τι εγινε.Πηραν τηλ.μια κοπελιτσα και ενα αγορι που ηταν στο χωριο τυχαια και μιλουσαν Αγγλικα και μαζευτηκε ολο το χωριο στο καφενειο..





Μας ξεναγησαν σε ολο το χωριο..





Μας κερασαν,μας ελεγαν τι θυμοντουσαν απο την συγκατοικιση των παπουδων τους με τους Ελληνες και γενικα μας συγκινησαν με την καλοσυνη τους.