[ortho]

Αρχική Δημοσίευση από Translatoras

Πάνε 12 χρόνια που απολύθηκα από το στρατό (ΔΕΑ(ΤΧ)).
Αν θυμάμαι καλά, από τότε κιόλας ο στρατός δεν είχε κανένα έλλειμμα δημοκρατίας ή μοντερνισμού.

Μου έρχονται εικόνες με συνταγματάρχες και ταξίαρχους να κάνουν υποκλίσεις και τεμενάδες σε νεοεκλεχθέντες βουλευτές/δημάρχους/δημοτικούς συμβούλους (άσε τους γραμματείς υπουργείων κλπ.).

Μου έρχονται εικόνες με βυσματίες οπλίτες να "γράφουν" κανονικά και με το νόμο τους πάντες και τα πάντα, κραδαίνοντας το κινητό με αποθηκευμένο πρώτο-πρώτο το μαγικό τηλέφωνο κάποιου πολιτικάντη.

Μου έρχονται οι ιστορίες των αξιωματικών για μεταθέσεις εν μία νυκτί (σωστά μαντέψατε: την επομένη των εκλογών) και το αδυσώπητο αλισβερίσι για μια απόσπαση ή μια καλύτερη τοποθέτηση.

Πήγα 23 μήνες φαντάρος και είδα τα άσχημα, αλλά είδα και τα καλά του Στρατού.
Ένιωσα την αδικία αλλά βίωσα και την ισότητα.
Ίδρωσα στο καψόνι αλλά απόλαυσα το τέλος του.
Αισθάνθηκα το φόβο εμπρός στον ανώτερο, αλλά και την υπερηφάνεια από το "Εύγε" του.

Ομολογώ ότι ποτέ στη ζωή μου δεν ένιωσα τόσο εκτεθειμένος αλλά και προστατευμένος σαν άτομο συνάμα.
Αυτό διότι πίσω από τον παραλογισμό του στρατού μπόρεσα να διακρίνω μια λογική τετράγωνη, η οποία είμαι βέβαιος ότι παρότι χτίστηκε μέσα σε εκατοντάδες χρόνια στρατιωτικής ιστορίας είναι πολύ εύκολο να διαλυθεί σε λίγους μήνες εντατικού "εκσυγχρονισμού" και "εκδημοκρατισμού".

Μην φανταστείτε ότι είμαι κανένας στρατόκ@βλος ή ότι κοιμάμαι με τις φωτό των συνταγματαρχών στο εικονοστάσι.

Απλά με στεναχωρεί (και με αγχώνει) το γεγονός ότι ο απόλυτος έλεγχος και διαχείριση των Ενόπλων Δυνάμεων βρίσκεται στα χέρια πολιτικών που έκαναν τα πάντα για τις αποφύγουν.

Μπράβο!
Τους τελευταίους 10 μήνες τις θητείας μου είχα έναν υποδιοικητή που με πετύχαινε μονίμως αξύριστο. Μου έκανε πάντα την παρατήρηση αλλά δε με τιμώρησε ποτέ διότι ήξερε ότι εκτελούσα πάντα και με το παραπάνω τα καθήκοντά μου.
Κι είχα έναν ΓΕ που μου την έλεγε μονίμως διότι του την έδινε μάλλον επειδή ήμουν σπουδαγμένος. Το πήγαινε από προσβολή σε προσβολή, αλλά όταν είδε ότι δε μάσαγα και του την είπα κι εγώ με άφησε στην ησυχία μου.